..บานไม่รู้โรย..

namsai



วานนี้ วันนี้ พรุ่งนี้
ยังมี หมุนไป ไม่หวั่น
อยากหยุด กระชาก คืนวัน
เดินช้า กว่านั้น คงดี
เฝ้าคิด หาทาง แก้ไข
อยากให้ อยู่ได้ ร้อยปี
ไร้สิว หน้าใส คงที่
อ่อนวัย อย่างนี้ ตลอดไป 

..
.. 

หาหมอ ทำใหม่ ดีไหม
ผิวหนัง หย่อนไป คงป่วย
ตีนกา เต็มหน้า ไม่สวย
ฝ้าด้วย ให้ทำ อย่างไร
ยันฮี อยู่ไหน จะหา
ปรึกษา ยกเครื่อง ทำใหม่
ศัล(ย)กรรม หมอดี ทุ่มได้
เท่าไหร่ บอกมา จะทำ 

..
..
                  เ บ บี้  เ บ บี้  เ บ บี้ เ ฟ ร ช 

..
..

                เมื่อกาลผ่านไปได้ไม่นาน
                หนังเริ่มยานเหนียงเริ่มหย่อนฟันหลุดร่วง
                ผมเริ่มขาวขึ้นแซมเป็นดอกดวง
                ความสาวความสวยเคยห่วงร่วงโรยไป
                อนิจจาความจริงของชีวิต
                จะลิขิตยังไงไม่พ้นได้
                จะหลีกหนีความเป็นจริงทุกสิ่งใน
                วัฏฏะนี้ไปได้คงไม่มี..
				
comments powered by Disqus
  • namsai

    5 มีนาคม 2548 11:01 น. - comment id 434496

     
    ++
    
    ++
    
    เกิด  แก่ เจ็บ ตาย
    
    เป็นเรื่องธรรมดา..
    
    ++
    
    ++
     
    ไม่มีใครล่วงไปได้สักคน..
    
    ++
    
    ++
    
     
  • พี่พุด

    5 มีนาคม 2548 11:02 น. - comment id 434497

    พี่พุดจำได้ว่าเคยรจนา
    เรื่องเธอ..ดั่งดอกบานไม่รู้โรยในใจผม 
    ไว้นานแล้วค่ะ
    มาฝากไว้ให้ด้วยรักคิดถึงนะคะ
    http://thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_36117.php
    .........
    ..........
    ...........
    สำหรับผม...รักเธอคนดีของผม คงมั่น 
    มานานหลายปี และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป  
    เพราะผมพบว่าเธอคือคนดีที่ ใช่เลย 
    ที่พระเจ้าปรานีประทานมาให้กับคนที่รู้ค่าในรักพอกัน...
    
    และเธอ ของผมนั้น เปรียบดั่งดอกรัก  ดอกบานไม่รู้โรย 
    ที่จะบานไสวอยู่ในดวงใจของผมตราบกัลปาวสานต์              
    ตราบนานเท่านานเท่าที่โลกนี้ยังมีคำว่ารักคู่โลกและคู่ใจ.. 
    
  • sodasasa

    5 มีนาคม 2548 11:27 น. - comment id 434505

    ธรรมชาติสร้างสรรมาให้คนเราเป็ฯอย่างที่เป็นธรรมชาติที่สุด  แต่ยังไง มนุษย์ก็ยังหนีธรรมชาติให้ได้
  • เด็กตรัง

    5 มีนาคม 2548 11:32 น. - comment id 434511

    ทุกสิ่งล้วนแล้วอนิจจัง ไม่เที่ยงสักอย่างเ
  • ผ ม ไ ม่ เ ต็ ม บา ท ~ ห ล อ ก เ พ ราะ รั ก ~

    5 มีนาคม 2548 11:36 น. - comment id 434516

    [^-^]// แดกเข้าไปเยอะ
  • ลอยไปในสายลม

    5 มีนาคม 2548 11:58 น. - comment id 434532

    ยังไงเสียมันก็ต้องเหมือนกันค่ะ
    ถึงทำเพียงไหน
    สุดท้ายก็เอาไปไม่ได้อยู๋ดี
    
    อิ อิ
    
    ..................
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    5 มีนาคม 2548 12:16 น. - comment id 434537

    น่าไม่เป็นไรหรอก แค่ลักยิ้มย้ายจากแก้มไปอยู่ที่หางตานิดหน่อยเอง...
    
    ***แวะมาทักทายครับ
  • สาว พฤษภ

    5 มีนาคม 2548 12:29 น. - comment id 434540

    อืม ! น่าคิดนะ ถ้าการที่คนสองคนอยู่ด้วยกันโดยมีความตึงของผิวหนังเป็นบรรทัดฐาน
    มากกว่าความรักของคนสองคน งั้นโลกนี้คงไม่มีคนแก่แน่ ๆ เลย
  • แม่จิตร

    5 มีนาคม 2548 14:48 น. - comment id 434613

    เอา อย่างงั้น เลยเหรอ น้ำ
    อย่างน้ำไม่ต้องทำหรอก น่ารักอยู่แล้ว อิอิ
  • โอ คาลิฟโซ

    5 มีนาคม 2548 17:48 น. - comment id 434656

    ....ลือกันว่าหลังเขาเยือกเย็นมีนางงามผู้หนึ่ง
    ใบหน้านวลขาวราวจันทรากาย
    ตางามจรัสแสงดั่งดาวใส
    หาใครเปรียบเธอได้ไม่
    ....เมื่อวันเวลาเลยผ่าน
    เธอนั้นกลับไม่ต่างอะไรกับชานอ้อย
    
    ( มันเป็นกฏพื้นฐานของธรรมชาติครับ )
  • คนเมืองลิง

    5 มีนาคม 2548 18:46 น. - comment id 434669

    ยุบหนอ พองหนอ สังขารมันไม่เที่ยงหนอ ถึงจะดึงจะดันอย่างไรก็เอาไม่อยู่ 
    คนแก่ความจริงน่าจะเข้าวัดนะ อิอิ เห็นคนแก่ไปดึงหน้าดึงตาแล้วดูว่าไม่เหมาะอยู่อย่างคือ อายุกับหน้า มันไม่เข้ากัน สังขารก็สู้สาวๆไม่ได้อยู่ดีแหละ 
    ทางที่ดีน่าจะพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่นะ พ่อแม่ ให้มาแค่ไหนก็น่าจะภูมิใจแล้วที่เกิดมาครบ 32 ประการ
  • กุ้งหนามแดง

    5 มีนาคม 2548 20:04 น. - comment id 434683

    คิดซะว่าได้ประสบการณ์เพิ่มขึ้นคงเข้าทีน่ะค่ะ..
    
    ไปล่ะ เดี่ยวน้ำใสหยิก...
    ..
  • extreme life

    5 มีนาคม 2548 22:44 น. - comment id 434733

    ดั่งดอกไม้ที่ต้องโรยลา
  • แก้วประเสริฐ

    5 มีนาคม 2548 23:52 น. - comment id 434754

    บานมิรู้โรยล่วงช้ำ
    กลีบระกำหันสุดหมุน
    เวียนเว้าเขาช่างทารุณ
    ยากไออุ่นหมุนล่วงโรย
    
           แก้วประเสริฐ
  • plaing_piu

    6 มีนาคม 2548 02:48 น. - comment id 434821

    เป็นความสุข...^_^
  • ชัยชนะ

    7 มีนาคม 2548 12:47 น. - comment id 435382

    บ้านพี่เรียกว่า ดอกสามปีบ่เหี่ยว
    
    ยังไงก็ตัดสินใจร่วมหอลงโรง ก่อนความเหี่ยวจะมาหา เดี๋ยวได้นอนแล้งกอดคานจ้า
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน