เหยี่ยวรุ้ง
นกตะวัน
หลังอาหารมื้อกลางวัน หลายคนยังคงพักผ่อนอยู่ในบริเวณลานกางเต็นท์ เพราะแดดกำลังร้อนจัด แต่บางคนออกไปเดินดูนกกันแล้ว ผมออกไปเดินดูนกเช่นกัน แต่เดินดูนกอยู่รอบๆลานกางเต็นท์เท่านั้น เพราะเบื้องหน้าเป็นเนินเขาที่มีป่าดิบแล้งอันอุดมสมบูรณ์ และมีทางดินลูกรังเลียบลานกางเต็นท์และเนินเขาไปทางซ้ายเรื่อยๆ ทันใดนั้น เหยี่ยวรุ้ง (Crested Serpent Eagle) ตัวหนึ่งบินร่อนเหนือยอดไม้ในป่าออกมาเหนือลานกางเต็นท์ให้แลเห็นกันถนัดชัดเจน
เหยี่ยวรุ้งร่อนชอนแสงแดดแรงส่อง
กระพือล่องบินเรื่อยเฉื่อยถลา
เห็นแถบขาวยาวคาดพาดเตะตา
ใต้ปีกอ้าออกคล้ำดำน้ำตาล
ส่งเสียงร้องก้องฟ้ามาไกลลิ่ว
พีวิบวิ่วแว่วฟังดังขับขาน
กล่อมผู้คนจนชินยินแสนนาน
ยามบินผ่านเหนือไพรยอดไม้บัง
แม้แดดแรงแสงกล้าจ้าร้อนจัด
ยังร่อนลัดเรื่อยมามิล้าหลัง
ผ่านเมฆคล้อยลอยเคลื่อนเลื่อนประดัง
มิหยุดยั้งเยื้องย่างกลางนภา
แล้วบินวนด้นไปไกลสูงลิบ
ใกล้แค่หยิบเหยียบตะวันดั้นไปหา
เหนือเมฆน้อยลอยไกลได้ทันตา
สมคุณค่าพญานกวิหคงาม
เมื่อเหยี่ยวรุ้งตัวนั้นบินร่อนหายลับไปในท้องฟ้าท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่แผดกล้า ผม เก่งและพี่หนูจึงออกไปเดินดูนก โดยเดินไปตามถนนดินลูกรังที่เลียบเนินเขาและลานกางเต็นท์ไปเรื่อยๆ แต่ในไม่ช้าถนนเส้นนี้ได้เลี้ยวไปทางซ้ายตัดผ่านป่าไปเรื่อยๆจนมาถึงทางสามแพร่ง ทางด้านซ้ายเป็นเส้นทางเดินย้อนกลับไปยังบ้านพักเจ้าหน้าที่ ถ้าตรงไปสามารถเดินทางไปถึง หน่วยพิทักษ์ป่าทิคอง และ หน่วยพิทักษ์ป่ามหาราช ได้
ต้อนรับปีใหม่ ทุ่งใหญ่นเรศวร 7
31 ธันวาคม 2547