.อยู่คนเดียวอีกแล้ว กับกีตาร์ตัวเก่า รำพันกลอนเหงาเหงา ฟังดูเศร้าแต่จริงใจ ยามนี้มีแต่เรา เฝ้าเมียงมองมิเห็นใคร ในห้องเก่าเหงาเดียวดาย กับหัวใจที่ทุกข์ทน ชีวิตไม่แน่นอน ดั่งละครแสนสับสน มีสุขทุกข์เจือปน หนีไม่พ้นคือความตาย มาสร้างความดีเถิด กุศลเกิดไม่เสียหลาย ยังต้องเดินทางอีกไกล ในวัฏฏะที่วกวน
26 กุมภาพันธ์ 2548 22:55 น. - comment id 431879
ก็สงบดีแล้วนะคะ
26 กุมภาพันธ์ 2548 23:23 น. - comment id 431888
ไม่รู้สินะครับ เวลาเหงา ๆ ผมชอบเล่นกีตาร์นะ ไม่ได้รำพันกลอน แต่ขอรำพันเป็นเพลง *บางทีผมก็ชอบความเหงานะครับ ทำให้คิดอะไร ๆ ได้เยอะ
27 กุมภาพันธ์ 2548 06:49 น. - comment id 431988
แวะมาอ่านครับ
27 กุมภาพันธ์ 2548 15:06 น. - comment id 432175
คนที่มีอารมณ์สุนทรีย์...ศิลปิน..มักจะถ่ายทอด..อารมณ์ ความรู้สึกเป็นบทเพลง...บทกวี...ภาพวาด...ฯลฯ... ราชิกา..ชื่นชมและชอบคนที่เล่นกีตาร์ค่ะ..แต่เล่นไม่เป็น...บางครั้งความเหงา...ทำให้เราได้พบความสามารถพิเศษของเรานะคะ....ลองใช้วิกฤต..เป็นโอกาสซิคะ...มาทักทายกันค่ะ..
27 กุมภาพันธ์ 2548 23:45 น. - comment id 432424
อนุโมทนาแผ่ธรรมรุ่นใหม่ครับ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะครับ แก้วประเสริฐ.
28 กุมภาพันธ์ 2548 10:02 น. - comment id 432527
^________^