เมื่อเธอไม่รักกัน
เสียงร่ำร้องของหัวใจ
กลอนนี้อาจไม่เพราะแต่ก็แต่งออกมาจากส่วนลึกของจิตใจ
อาจไม่เชื่อไม่เป็นไรแต่ขอให้รับรู้ไว้ก็พอ
แต่งกลอนนี้ให้เธอเพื่อเข้าใจ
ว่าทำไมฉันนั้นดูหมางเมิน
ฉันไม่เหมือนคนๆนั้นดังเช่นเดิม
คนที่เคยหยอกล่อและคลอเคลีย
คงเป็นเพราะตัวฉันมันไม่เจียม
ไม่ชำเลียงมองดูที่ตัวเอง
ว่าตัวเราคนนี้ยังวังเวง
ไม่เจียมเองดันเอารักไปปักใจ
ที่ทำไปเพราะไม่ใช่ว่าโกรธเธอ
มันยังเพ้อถึงเธอทุกคืนวัน
เฝ้าคิดถึงเฝ้าคำนึงอยู่อย่างนั้น
เพราะใจฉันดวงนี้มีเพียงเธอ
แต่ที่ฉันโกรธนั้นคือตัวเอง
ดันทำเวรให้ตัวต้องมัวหมอง
ก็สมควรดีแล้วตามครรลอง
ดังทำนองบทสองกลอนไม่เจียม