ไม่รู้จะว่าอย่างไร...

ยายฟ้าใส

.........ฉันก็ผู้หญิง....คนหนึ่งที่อ่อนไหว...
สายลมพัด.....ก็เเกว่ง..ไกว...ใจเหน็บหนาว
เดินทางมากับเธอ..ระยะทางมันก็ยาว
เเสน เจ็บปวด รวดร้าว.......ที่เธอทำ
            เธอก็รู้.......มิไช่หรือ......ฉันมันอ่อนไหว
            เเค่ลมพัดไหวก็จะล้ม............
            เธอก็.........นั่งดูด้วยความชื่นชม
             สมใจเธอ หรือยัง..........คนดี......				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    24 กุมภาพันธ์ 2548 13:10 น. - comment id 430395

    กักขังฉันเถิดกักขังไป
    อ้าวผิดงาน!!
    
    คนอ่อนไหวและใจอ่อน
    เพียงออดอ้อนสิเน่หา
    เพียงเธอโปรดจงเมตตา
    รักมีค่าจากฉันให้เธอ
    
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    24 กุมภาพันธ์ 2548 13:44 น. - comment id 430421

    โหดร้ายจัง  ใครนะทำได้
    
    สู้ต่อไปนะครับ
    
  • เพียงพลิ้ว

    24 กุมภาพันธ์ 2548 17:34 น. - comment id 430622

    ทำไมเศร้ายังงั้นล่ะคะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 กุมภาพันธ์ 2548 22:39 น. - comment id 430788

    ฉันมันคนอ่อนไหว
    แต่หัวใจยังคงให้เธอเสมอ
    ฉันอาจไม่ใช่คนเลิศเลอ
    แต่ฉันก็รักเธอเสมอเลย
    
    *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
  • พี่พุด

    25 กุมภาพันธ์ 2548 08:00 น. - comment id 430942

    รักคิดถึงมากนะคะ
    คนงาม
    รักษาใจนะคะ
    คอมไม่ดีค่ะเลยหายๆไป
    
    รอวันคืนหลังค่ะ
  • ยายฟ้าใส

    25 กุมภาพันธ์ 2548 18:05 น. - comment id 431239

    ขอบคุณทุกคน  ที่ให้กำลังใจเสมอมา
    
       เเละพี่พุด คนดี   ขอบคุณนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน