คนเราเกิดมา มีอะไรมาด้วย ..........ก้อเปล่า คนเราเกิดมา ได้ลิ้มอาหารที่ผ่านสะสะดือแม่ .........รู้จักไหม บอกไม่ได้อีก คนเราที่เกิดมา แค่อยู่ ในท้องแม่.............. ก็เริ่ม ตั้งต้น ก่อเกิดเป็นคน เติบใหญ่ เบียดเบียน ชีวิตหนึ่ง คือ ชีวิตแม่ กินก้อแบ่ง แย่ง แม่ ขับถ่ายของเสียก็ให้แม่อีก .............. ท้องแม่แบนๆๆ ก็ทำให้ใหญ่ขยายโยกโย้ ก่อนเกิดมา ก็ทำเค้าเจ๊บปวดและรวดร้าว.............. ใครบอกว่าเจ็บท้องคลอดไม่ทรมาน ไม่เจ๊บ ไหนคนไหน ลองมาบอกสิว่า แม่เกิดมา เจ็บแค่ไหน เนื้อตัว ร่างกายเจ็บราวถูกจับฉีกออกจากกันได้ เจ๊บบิดราวจะขาด เสียให้ได้ ........... ไหนจะต้อง ตั้ง สติ ให้มีลมเบ่งเพื่อดัน เจ้าตัวน้อยออกมา เสียเลือด เสียกำลัง ไป เท่าไหร มันเรียกคืนกลับมาแค่เห็นหน้าเจ้า เท่านั้น..............หายปลิดทิ้ง แต่เท่าที่เห็น ......... เวลานี้ลูกในยุคใหม่ พ่อแม่สอนไม่ค่อยจะฟังเอาซะเลย แถม เถียงทุกอยาง ที่ ท่านสั่งท่านสอน ไปไหนไปแต่กับครอบครัวตัวเอง ........... ไปกินอาหารดีดี เคยคิดถึงพ่อแม่ไหม เวลามีความคิดไม่ตรงกันมักจะถกเถียง.............. เอาเหตุเอาผล มาถก มาเถียง มาเอาชนะคะคาน พ่อแล แม่ เคยคิดย้อนบ้างไหม ............. 2 มือ ที่โอบอุ้ม ยาม หนาว ยามเจ็บ 2 มือ ที่อาบน้ำให้ ป้อนข้าว แต่งตัว 2 มือ ที่คอยเช็ดตัวยามเจ็บป่วยไข้ ยามที่เจ้างอแง 2 มือ ที่คอยจูงเจ้าเดิน จนเติบใหญ่............ 2 มือ นั้นเต็มใจที่ทำให้เจ้า ตลอดชีวิต มือ นั้นหยาบกร้าน ทำมาหากิน จน เหี่ยว แห้ง หยาบหนา..........แต่ก็ยัง พร้อมที่จะดูแลเจ้า โอบอุ้ม เจ้าเสมอ ยามเจ้าทุกข์ท้อ......... แล้วเหตุไฉน........2 มือเจ้า ไม่เคยจูงท่าน อย่างเต็มใจบ้าง เลยหรือ........ยามแก่ชรา ปล. เขียน ขึ้นเมื่อเห็น พ่อแก่นั่งล้อเข็ญของโรงพยาบาล ด้วย 1 ตัวตน ไร้ญาติ ที่ไม่ดูแล เห็นแล้ว้กิด ความรู้สึกว่า .....เศร้าใจ ค่ะ พ่อแม่เลี้ยงลุกได้ เป็น 10 แต่ลูก ทั้ง 10 ไม่แลพ่อแม่สักวินาที นับแต่ รู้ว่ามีลูก แต่ลูกจะมีเวลาดูพ่อแม่ สักกี่ วินาที.........น่าน้อยใจนักเชียว
ดาหลา & ปะการัง 21 ก.พ. 2548 20:09 น. - ID 71556 
1092
7
0
21 กุมภาพันธ์ 2548 21:12 น. - comment id 428904
คนเราเกิดมา มีอะไรมาด้วยก็คือ กำ ไงครับ กำมือ ลองไปสังเกตุนะ อิอิ เด็กแรกเกิด อ่ะ
21 กุมภาพันธ์ 2548 22:27 น. - comment id 428968
....แง ........แง อ่านแล้ว ......ซึ้ง .....จริงจิง อ่ะคับ ..............ต่อไปนี้ ลุงมอมแมม จะไม่ดื้อ อีกแล้วครับ.............อิอิ
21 กุมภาพันธ์ 2548 22:30 น. - comment id 428972
ค่ะ เห็นอย่างนั้นแล้วย่อมรันทดใจ เคยไปที่บ้านพักคนชราเลี้ยงอาหารท่านและไปพูดคุย บางท่านเล่าให้ฟังทั้งน้ำตาถึงความสมบูรณ์พูนสุขของเมื่อก่อน ตอนนี้ลูกๆโตกันแล้ว บ้างก็เอาพ่อแม่มาฝากที่นี่ด้วยตัวเอง บ้างก็แอบมาปล่อยไว้ให้เดินเก้กังอย่างไม่เข้าใจว่า ทำไมตนเองต้องมาอยู่ที่บ้านบางแค เศร้าแท้ ..
21 กุมภาพันธ์ 2548 22:47 น. - comment id 428994
ค่ะ เห็นอย่างนั้นแล้วย่อมรันทดใจ เคยไปที่บ้านพักคนชราเลี้ยงอาหารท่านและไปพูดคุย บางท่านเล่าให้ฟังทั้งน้ำตาถึงความสมบูรณ์พูนสุขของเมื่อก่อน ตอนนี้ลูกๆโตกันแล้ว บ้างก็เอาพ่อแม่มาฝากที่นี่ด้วยตัวเอง บ้างก็แอบมาปล่อยไว้ให้เดินเก้กังอย่างไม่เข้าใจว่า ทำไมตนเองต้องมาอยู่ที่บ้านบางแค เศร้าแท้ .. จาก : รหัสสมาชิก : 2189 - อัลมิตรา เห็นบ่อย ๆสงสารมาก มีบัตรทอง แต่ลุกๆๆไปมาส่งเลย เห้อ
22 กุมภาพันธ์ 2548 00:04 น. - comment id 429084
เรื่องเศร้าในหัวใจของพ่อแม่ที่ได้แต่รอ..มิกล้าร้องขอ เรื่องนี้ให้ข้อเตือนใจที่ดีมากเลยค่ะน้องนิ่ม
22 กุมภาพันธ์ 2548 00:16 น. - comment id 429101
เป็นเรื่องจริงที่เห็นกันในปัจจุบัน และเป็นคำที่โบราณกล่าวขานนานมา พ่อแม่มีลูกเป็นสิบเลี้ยงได้ แต่ลูกกับเลี้ยงพ่อแม่ให้สบายไม่ได้สักที ชื่นชมในผลงานนะค่ะ เขียนดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2548 01:06 น. - comment id 429162
ฉันไม่เข้าใจคนพวกนั้นจริง ๆ ทำได้ยังไง หวังว่าเป็นเรื่องที่สะกิดเตือนใจคนได้ไม่มากก็น้อย
22 กุมภาพันธ์ 2548 12:03 น. - comment id 429278
เขียนได้ซึ้งกินใจดีมากเลยค่ะ เดี๋ยวนี้สถาบันครอบครัวก็ห่างเหินกันมากกว่าสมัยก่อนด้วยค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2548 14:12 น. - comment id 429385
จริงด้วยค่ะ ต้องทำตามแล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
