สะท้านสั่นหัวใจไหวในจิต เกรงชีวิตชีวาจะสิ้นสูญ ลมหนาวโบกอกสั่นทวีคูณ หาเพียงอุ่นหัวใจมิใคร่เจอ คำรักสอนอ้อนฝากยังฝังจิต หวานสนิทคิดครวญชวนให้เพ้อ คำรักลั่นอันเราให้รอเธอ ร่ำละเมอก่อนลับกับฝันลาง รักนั้นให้สุดใจก็ใคร่คิด แม้อาบพิษรอยยิ้มมิหมองหมาง ระงับใจก้าวเดินไปตามทาง ถึงดีบ้างร้ายบ้างก็ช่างไป วงมนุษย์-หยุด,เวียน-เพียรเปลี่ยนผัน พบชีวิตอีกเป็นพันดั่งปั่นไหม ใจมนุษย์สุดดื้อเหลือสิ่งใด คงโอนไหวให้พลั้งใจตัวเอง คำหวานย้ำซ้ำซาบในทรวงน้อย ความเหงาหงอยค่อยกล้ำย่ำข่มเหง รอยยิ้มแย้มแอบปั้นราวดั่นเพลง เมื่อใจโคลงอกก็เครงอยู่ร่ำไป ยังคงมั่นแต่ใจนั้นแสนสิ้นหวัง ช่างน่าชังครั้งคิดแอบหวั่นไหว ลอยน้ำจิตชิดเชยละเลยไกล มิได้ลืมรั้งหัวใจเรื่อยมา จำตัดใจจากใจที่ใกล้จิต จากคนชิดสนิทสิ้นสเน่หา หนาวหัวใจได้แต่รอยอดดารา หรือไม่มาใจนี้คงแหลกลาญ ......................................
21 กุมภาพันธ์ 2548 20:49 น. - comment id 428889
รอและคอย น้อยใจ อาลัยจาก จำวันพราก เพรียกใจ ให้คอยหา ผ่านวันเดือน เคลื่อนไป รอได้มา สบอุรา ดั่งก่อนเก่า เคยเว้าวอน ................................................ ระยะทาง การรอ ช่างท้อนัก กลัวใยรัก จักบางหาย ไปเสียก่อน คิดคิดไป น้ำตาไหล ใจรอนรอน แสนเหนื่อยอ่อน แต่ใจมั่น ฉันยังรอ ---แวะมาทักทาย น้องใหม่นะคะ เพิ่งเป็นสมาชิกวันนี้เอง อยากแต่งกลอนเก่งๆบ้างจังเลย--- --เป็นกำลังใจให้นะคะ สองเดือนเอง ขำๆ(ไม่ออก)---
22 กุมภาพันธ์ 2548 00:33 น. - comment id 429119
จำตัดใจจากรักปักห่วงหา ที่เคยมีเรื่อยมานั้นเสมอ จำตัดใจจากรักปักเผลอเลอ ให้ไกลเธอไกลรักประจักษ์ใจ กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
22 กุมภาพันธ์ 2548 14:17 น. - comment id 429399
แสบตาเหลือเกิน แต่เพลินกับคมกลอนค่ะ