เสียงหวีดหวิวพลิ้วหวานผ่านใบไผ่ คล้ายบทเพลงสะท้อนไกลจากปลายฟ้า ใบไผ่เขียวปากชมพูผิวแผ่วพา หวานสุดหวานซึ้งกว่าทำนองใด ลมพัดผ่านพาหัวใจให้ป่วนหนัก คิดถึงตักนุ่มหนุนและแก้มใส คิดถึงผืนหญ้าเขียวกับฟ้าไกล เสียงผิวไผ่ยังวาบหวานผ่านพลิ้วมา คิดถึงสายลมอ่อนกับแดดอุ่น คิดถึงมือขาวละมุนหอมพฤกษา คิดถึงนกน้อยช่างจำนรรจา ปากอวบอิ่มยิ้มยวนตาว้าวุ่นใจ เสียงผิวไผ่ยังอ้อยอิ่งไม่จากจาง คล้ายสัญญาว่าไม่ห่างไปแห่งไหน แม้ว่าตัวสองเราจะห่างไกล จะฝากเพลงกับลมไว้ให้เธอฟัง
20 กุมภาพันธ์ 2548 23:48 น. - comment id 428522
ไพเราะมากค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2548 23:51 น. - comment id 428524
หวานจริงๆ ได้กลิ่นอายของธรรมชาติเชียว ราตรีสวัดิ์ค่ะ
21 กุมภาพันธ์ 2548 01:02 น. - comment id 428551
แต่งไปเพราะอะ อิอิอิ เห็นภาพละ วันหลัง เว้นหน่อยก็ดีนะจ้า ชอบบบอะ
21 กุมภาพันธ์ 2548 11:32 น. - comment id 428635
เพราะมาก......... ชอบครับ...อ่านแล้วอบอุ่นดี
21 กุมภาพันธ์ 2548 17:10 น. - comment id 428793
ความคิดถึงสีชมพูอ่อน ^o^
21 กุมภาพันธ์ 2548 20:43 น. - comment id 428881
งามพริ้วไหว ดั่ง ต้นไผ่เลย
21 กุมภาพันธ์ 2548 20:53 น. - comment id 428891
ขอบคุน ทุกๆความเห็นคร้าบบ