ประกาศิต ประกาศศักดิ์ จำหลักก้อง ทุกคำร้อง แทนความรัก ในศักดิ์ศรี แสงสุวรรณฯ ส่องสว่าง สู่ทางดี เพียงสักที เพื่อศรัทธา ก่อนลาไกล ร่วมรำลึก เรื่องเก่า เราก้าวผ่าน ภาพวันวาน ยังสะท้อน จนอ่อนไหว กี่สุขเศร้า ที่ก่อร่าง ขึ้นกลางใจ กับเหล่าเพื่อน ร่วมฝ่าภัย ไม่ลืมกัน หากว่าย้อน เวลาได้ คงไม่เศร้า ระหว่างเรา ผันแปร แค่ความฝัน ยังเหลือรอย ร้อยสายใย ให้ผูกพัน หากมีฉัน ต้องมีเธอ เสมอไป แม้วันนี้ เรื่องเก่า เราก้าวผ่าน ภาพวันวาน เคยสะท้อน ความอ่อนไหว เก็บความรัก ที่ก่อร่าง สร้างแรงใจ เติมเชื้อไฟ มุ่งไต่ฝัน มั่นตราตรึง บรรจงเขียน กลอนลา น้ำตาร่วง ด้วยยังห่วง โหยไห้ อาลัยถึง ครูเคยรัก เพื่อนเคยร่ำ พร่ำรำพึง สักวันหนึ่ง จะกลับมา แม้ลาไกล ยังอยากยิน เธอย้ำ คำว่ารัก แม้มันจัก ลางเลือน เพราะเงื่อนไข เพื่อนคือเพื่อน ทุกนาที จากนี้ไป และนี่คือ สัญญาใจ ไม่ทิ้งกัน
ลูกเป็ดขี้เหร่ 18 ก.พ. 2548 21:49 น. - ID 71394 
3767
6
0
18 กุมภาพันธ์ 2548 22:57 น. - comment id 427737
ถึงวันนี้ต้องลาจาก... ต้องพลัดพรากต้องจากหาย ต้องลาเพื่อนรักเพื่อนตาย ต้องลาจากสหายเพื่อนคุ้นเคย
19 กุมภาพันธ์ 2548 01:35 น. - comment id 427778
ฝรั่งบอก Very Good ไทยบอกว่าเยี่ยมจริง ๆ เลยครับ...
19 กุมภาพันธ์ 2548 10:03 น. - comment id 427817
ครูเคยรัก เพื่อนเคยร่ำ พร่ำรำพึง ครูเคยรัก เพื่อนเคยล้อม กล่อมคำนึง อิอิ
19 กุมภาพันธ์ 2548 16:02 น. - comment id 427965
วันสุดท้ายในชีวิต ม.ต้น ใช้เวลาตั้งนานในการดูลาดเลาและตัดสินใจเข้าบ้าน ..วิ่งจู๊ดเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า กลัวแม่จะเอ็ด เพราะเสื้อนักเรียน มีลายชื่อเพื่อนทั้งห้องสลักไว้.. ยังไม่นับสีสเปรย์ที่เพื่อนพ่นใส่ชุดนักเรียน .. ผมเงี๊ยะ แข็งเป็นสังกะตัง กว่าจะค่อยๆสางผมได้ น้ำตาร่วง.. ใจหายเหมือนกัน สิบปีที่เรียน ทุกๆซอกมุมของโรงเรียน เคยผ่าน เคยเล่น เคยหลบครู มาแล้วทั้งนั้น .. ทุกวันนี้ แม้ว่านานๆทีจะเจอกันสักหน และทุกครั้งที่พูดถึงวันสนุกในวัยเรียน ก็พลอยหัวร่อกันทั้งกลุ่ม.. ไม่อยากจะบอกเลยว่า บางทีนึกชื่อเพื่อนไม่ออก คุ้นหน้า .. แต่จำชื่อพ่อแม่ของเพื่อนได้ .. 555 ..
19 กุมภาพันธ์ 2548 16:36 น. - comment id 427977
แม้ตัวไกล กายจาก ใจยังถึง เฝ้าคำนึง ถึงเพือน มิจางหาย อยากให้ยืน เคียงข้าง อยุ่มิคลาย แต่จุดหมาย ของเรา นั้นต่างกัน แต่ละคน มีทาง ต้องเดินต่อ ให้เกิดก่อ ทางเลือก ที่คิดฝัน ถึงแม้ไป ตามทาง ที่จากกัน เพื่อนก็ยัง คงเป็น เช่นวันวาน......
19 กุมภาพันธ์ 2548 18:22 น. - comment id 428026
ถึงจะจบ แต่ก็ยังคบกันได้นี่นา อย่าเศร้าไปเลยนะ
19 กุมภาพันธ์ 2548 20:44 น. - comment id 428053
ค่ะ แวะมาขอบคุณทุกๆความคิดเห็นเลย ครูเคยรัก เพื่อนเคยล้อม อิอิ นั่นสิเนอะ ทำไมลูกเป็ดนึกไม่ถึง ขอบคุณมากนะคะ
20 กุมภาพันธ์ 2548 13:49 น. - comment id 428280
พี่...เข้าใจความรู้สึกนี้ดีครับ สองปีผ่านมาแล้ว แต่ยังจำวันสุดท้ายของ ม. ปลายได้ มีงานเลี้ยงปัจฉิมอยู่ตั้งนาน ก็เฮฮาร้องเพลง เต้นแร้งเต้นกาดี ตอนก้าวท้าวออกจากโรงเรียน ก็กักเก็บน้ำจาเอาไว้... แต่พอถึงปากซอยโรงเรียน น้ำตาก็ทะลักออกมา...เกือบท่วมซอย ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงชีวิต ม. ปลายอยู่ และก็พยายามตักตวงชีวิตนิสิตที่เหลืออยู่ที่ 2 ปีให้เต็มที่ กลัวการเรียนจบ กลัวชีวิตในโลก..หลังเรียนจบ
21 กุมภาพันธ์ 2548 22:56 น. - comment id 429003
:) .............. เสี่ยงโดนเก็บค่าลิขสิทธิ์นะเนี่ย .. อิอิ
21 มีนาคม 2548 14:27 น. - comment id 442240
แม้พรุ่งนี้ห้องเรียนจะเงียบเหงา ไม่มีเรานับร้อยคอยส่งเสียง คิดถึงนะเพื่อนเอยเคยเดินเคียง ก่อนเหลือเพียงภาพความฝันและวันวาน คุณลูกเป็ด แต่งกลอนไม่ขี้เหร่เลยนะครับ ประทับใจครับป๋ม
6 พฤษภาคม 2548 09:45 น. - comment id 462623
กลอนเวลา แม้เวลาจะสั้นนัก แต่ก็ทำให้ฉันรู้จักกับความผูกพันที่ยิ่งใหญ่ ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร แต่หมดเวลาแล้วใจที่จะฝันใฝ่ผูกพัน เปรียบเธอเหมือนเส้นขอบฟ้า ฉันคือคนธรรมดาที่มากับความฝัน อยากรู้ว่าเธอจะอยู่ไกลแค่ไหนกัน ถ้าจะไปยืนตรงนั้นมันก็แค่ปลายสายตา เดินไปไม่ไกลเท่าไร ก็เริ่มหมดกำลังใจในการค้นหา แม้ยังมองเห็นเธออยู่ตลอดเวลา แต่ก็รู้แล้วว่าแสนห่างไกล พอเสียทีที่เคยอยากรู้ ว่าเธอนั้นอยู่ห่างไกลแค่ไหน คนธรรมดาอย่างฉันนั้นคงเข้าใจ ว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไร ที่ขอบฟ้าไกลร่วมฝันกับคนเดินทาง เธออยู่แสนไกล ทั้งกายและใจเราต่างไกลห่าง ฝันของฉันคืออยากให้เธอนั้นเดินร่วมทาง แม้จะไม่มีเธออยู่เคียงข้างตลอดไป แต่ความจริงที่เป็นอยู่ ก็พอจะรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ เพียงแค่ฝันมันยังดูมากเกินไป เพราะรู้ว่าเธอคือใครที่อยู่ห่างไกลเกิน........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
