ความนัยแห่งดอหไม้

ตัวนิดตัวน้อย

อาจจะหนาวอาจจะร้อนจนอ่อนล้า
อาจต้องเสียน้ำตากว่าจะถึง
อาจทุรนทุรายจนรำพึง
กว่าจะซึ้งอาจจะซมตั้งนมนาน
บนเส้นทางเดียวกันที่มั่นมุ่ง
เพื่อความฝันวันพรุ่งแสนหวาน
กว่าจะพบทางสายดอกไม้บาน
อาจล้มลุกคลุกคลานจนครวญคราง
ไม่มีมิตรไม่มีเพื่อนเหมือนวันก่อน
ไม่มีความเอื้ออาทรส่องสว่าง
ไม่มีรอยยิ้มริมทาง
มีเพียงสายตาถากถางอย่างเลือดเย็น
อาจจะไร้เดียงสากว่ารู้สึก
ริษยาซ่อนลึกไม่อาจเห็น
มารยาเสแสร้งแกล้งให้เป็น
ความจริงใจหลีกเร้นเหลือหลอกลวง
บนทางสายดอกไม้บานของวันนี้
ความเหงาเข้าแทนที่ทุกท่าท่วง
ถ้าปลอบโยนคนห่วงหาอย่าถามทวง
อาจอ้างว้างเกินทักท้วง..เป็นห่วงใจ
				
comments powered by Disqus
  • extreme life

    17 กุมภาพันธ์ 2548 16:59 น. - comment id 427123

    มาเดินเล่นบนทางสายดอกไม้บานนะ
  • ยายฟ้าใส

    18 กุมภาพันธ์ 2548 10:03 น. - comment id 427415

    อ่านเเล้ว..........ก็..............เหงาค่ะ
  • ฟ้าหลังฝนสดใส่เสมอ

    18 กุมภาพันธ์ 2548 17:37 น. - comment id 427589

    อาจจะหนาวอาจจะร้อนจนอ่อนล้า
    อาจต้องเสียน้ำตากว่าจะถึง
    อาจทุรนทุรายจนรำพึง
    กว่าจะซึ้งอาจจะซมตั้งนมนาน
    
  • namsai

    18 กุมภาพันธ์ 2548 18:54 น. - comment id 427630

    
    ..บนถนนหนทางนี้..
    
    ++ไม่ได้มีเพียงเราเหงาเท่านั้น
    
    +++อีกมีผู้คนเป็นร้อยพัน
    
    ++เหงาเช่นเดียวกัน..กับตัวเรา..++
    
    **มาเหงาเป็นเพื่อนจ่ะ..หายเหงาเร็วๆนะ** 
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน