คลื่นหญ้าสีทอง

นกตะวัน

เนื่องจากยังไม่มีใครออกมาจากบังไพร ผมกับเจ้าชุงจึงเดินดูนกตามต้นไม้สองข้างถนนไปเรื่อยๆ แดดเริ่มร้อนจัดมากขึ้นทุกทีเพราะเป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว ผมมองเลยเข้าไปในทุ่งกระมัง แลเห็นต้นหญ้าไหวพลิ้วเป็นทางไปตามแรงลม ในขณะที่แสงแดดส่องจัดลงมาเต็มที่ จนหญ้าทั้งทุ่งเปลี่ยนเป็นสีทองได้อย่างน่าอัศจรรย์ ดูเผินๆเหมือนกับลูกคลื่นสีทองที่เคลื่อนทยอยตามกันไปอยู่ในทะเลหญ้า ทุ่งกระมังในยามนี้จึงสวยแปลกตาไปอีกแบบ
ยามเดินเลียดเฉียดทุ่งมุ่งมองหญ้า		
สวยนักหนาสายลมพัดข่มไหว
หญ้าทั้งหมู่ลู่พลิ้วเป็นทิวไกล			
ดั่งคลื่นใหญ่คล้อยเลื่อนเคลื่อนตามกัน
คลื่นสีทองผองหญ้าแดดจ้าส่อง		
หลงเหลียวมองเขม้นอยู่ดูเอนสั่น
ยามลมพัดสัมผัสใบไหวเรื่อยนั้น		
ยอดหญ้าพลันพลิ้วเคลื่อนลมเลื่อนไกว
สงสารหญ้ามาไหวให้ลมข่ม			
ถูกระดมโชยเรื่อยพัดเฉื่อยไหว
พลิ้วเป็นทางกลางทุ่งมุ่งเอนไป		
สุดแต่ใจเจ้าลมคอยข่มทำ
ทั้งขุ่นข้องหมองช้ำแดดซ้ำส่อง		
แต้มสีทองทาหญ้าดูน่าขำ
สีเขียวเพี้ยนเปลี่ยนไปเจ็บใจจำ		
แสนชอกช้ำชังแดดแผดแข่งลม
ผมกับเจ้าชุงเดินอยู่ในบริเวณเดิมอีกสักพัก พวกเราที่เข้าไปอยู่ในบังไพรจึงทยอยกันเดินออกมาจากชายป่าทีละคน สองคน เพราะได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว เมื่อทุกคนออกมารวมกันที่ถนนจนครบแล้ว เราจึงขึ้นรถตู้ที่มาจอดรอรับเรา พอมาถึงหน้าบ้านตีทองที่เราพัก แต่ละคนไม่รอช้ารีบเดินข้ามถนนไปยังโรงเรือนเพื่อรับประทานอาหาร เจ้าหน้าที่ได้เตรียมอาหารกลางวันไว้พร้อมแล้ว ต่างคนต่างทานแทบไม่ได้พูดคุยกัน
ชมหมู่ปักษา กลางป่าภูเขียว 25
14 พฤศจิกายน 2547