ไม่มีอะไรระหว่างเรา...อีกแล้ว

สาว พฤษภ

เธอเคยเป็นความฝัน                     เป็นคืนวันอันงดงาม
เป็นคนที่ฉันคอยติดตาม                 คอยถามถึงด้วยความห่วงใย
เธอมิได้เป็นเพียงคนรู้จัก               หากแต่เป็นคนที่ฉันรักและฝันไฝ่
เคยให้ความรักความจริงใจ            เคยเก็บดอกไม้มาฝากจากขอบฟ้า
แล้วกาลเวลาก็ทำให้ฉันรู้สึก           ว่าลึกลึกเธอไม่เคยห่วงหา
เธอไม่เคยเห็นฉันมีค่า                   ฉันเพียงผ่านมาแล้วเธอฉุดรั้งไว้
เพราะเธอกำลังเหงา....                    ต้องการคนเอาใจใส่.....
เมื่อฉันผ่านมาเธอจึงไม่ให้ผ่านไป   มัดฉันไว้ด้วยความผูกพันธ์
ระหว่างเรามีเพียงสายใยเบาบาง     ยึดไว้ตรงกลางระหว่างคนช่างฝัน
แท้จริงเราไม่ได้รักกัน                    ไม่ใช่ซิ...แท้จริงเธอไม่ได้รักฉันซักนิด
จึงถึงวันต้องเอ่ยลา                          ไม่ใช่เธอหรอกนะที่เป็นฝ่ายผิด
ฉันรู้ต่างคนต่างก็มีชีวิต                   ไม่มีสิทธิ์บังคับหัวใจใคร  
ฉันเพียงเคยรักเธอ                        เพียงเคยรัก...เธอได้ยินมั๊ย
ที่ผ่านมาเป็นเพียง...ความทรงจำในหัวใจ
ไม่มีสายใย...ไม่มีอะไร...ระหว่างเราอีกแล้ว