เกลียดความเหงา กับค่ำคืนนานยาว ที่อยู่อย่างเหว่ว้า เหมือนมีค่าเพียงฝุ่น ขาดไออุ่นในรอยตา โดยเฉพาะความปวดปร่า ที่แม้แต่ที่มา ยังไม่มี ร้องไห้ ให้กับความไม่รู้ ก็ในเมื่อเคยอยู่ กับความเหงามาได้ จนป่านนี้ เชื่อว่าไม่ใช่เพราะเหงา ที่เรียกน้ำตาเราทุกที แต่ก็ไม่กล้าคิดอยู่ดี..ว่าสาเหตุใหญ่ที่มี ... เพราะคิดถึงเธอ...
แพรวา 11 ธ.ค. 2544 09:36 น. - ID 7117 
2197
5
0
11 ธันวาคม 2544 10:03 น. - comment id 24294
คิดถึงแพรวาเสมอเลยนะ เดี๋ยวจะส่งความคิดถึงไปกับไปรษณีย์นะ มะรืนนี้..ก็จะส่งให้แล้วล่ะ รอรับด้วยล่ะ.. ..............จะปีใหม่แล้ว หายเศร้ากันดีกว่า เน๊าะ ^__^
11 ธันวาคม 2544 13:46 น. - comment id 24340
อย่าเกลียดเลยนะความเหงา.... เพราะมันช่วยทำให้เราเข้มแข็ง... แม้วันนี้หมดแรงดิ้นสิ้นเรี่ยวแรง... แต่วันหน้าเธอจะแกร่งแข็งแรงทน...
11 ธันวาคม 2544 15:38 น. - comment id 24360
ยอมรับความจริงเถอะ มันอาจจะปวดใจ แต่ใครๆก็น้ำตาไหลได้ทั้งนั้นแหล่ะ เมย์ชอบกลอนบทนี้จังเลยอ่ะ
11 ธันวาคม 2544 18:36 น. - comment id 24397
สรุปได้เจ็บปวดดีจ้ะ ชอบบทสุดท้ายมากเลย ร้องไห้ ให้กับความไม่รู้ ก็ในเมื่อเคยอยู่ กับความเหงามาได้ จนป่านนี้ เชื่อว่าไม่ใช่เพราะเหงา ที่เรียกน้ำตาเราทุกที แต่ก็ไม่กล้าคิดอยู่ดี..ว่าสาเหตุใหญ่ที่มี ... เพราะคิดถึงเธอ... ขอเก็บไว้ใน กลอนที่ชอบ นะจ๊ะ
11 ธันวาคม 2544 19:50 น. - comment id 24448
ความเหงาดูมันจะเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจบอกใครได้นอกจากเธอเท่านั้น ขอเธอโปรดกลับมาเพื่อลบรอยอ้างว้างที่ห่างกันและฉันคงเหงามากขึ้นทุกวันหากเธอลืม
12 ธันวาคม 2544 05:33 น. - comment id 24547
เราชอบความเหงานะ....
12 ธันวาคม 2544 10:39 น. - comment id 24573
มีมากกว่า คำขอบคุณ สำหรับทุกกำลังใจนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
