มีน้ำทะเลอยู่ใกล้ๆ มีท้องฟ้าสวยสดใสที่มองเห็น มองดูผู้คนมากมายอยู่เช้าเย็น นั่งอยู่กับความเหงายามเย็นเช่นเคย สายลมพัดพาความอ่อนไหว พัดความทุกข์ของฉันหายไปไหนไม่รู้ เหลือเพียงแงอาทิตย์ตกที่เฝ้าดู จากนั้นเพียงครู่... แสงที่เคยเฝ้าดูก็หายไป คงเหมือนกับใจฉันตอนนี้ ที่ไม่รู้คนดีตอนนี้ไปอยู่ไหน ปล่อยให้ฉันอยู่กับความเดียวดายต่อไป เหลือเพียงกายที่ร้างไร้ใจของเธอ...