ซุกตัวเองในห้อง...เงียบเหงา ช่อดอกไม้แห้งเฉาโรยร่วง ห้องหัวใจปล่าวไร้ไหวกลวง จะมีใครมาห่วงมาใยดี กองหนังสือวางเกลื่อนกลาด เหมือนหัวใจยับยับ ขาดขาดดวงนี้ ที่แหลกยับเกินกลับเป็นชิ้นดี ในวันที่...คุณเปลี่ยนไป ก็มาหาเหมือนว่าจะมารัก แต่กลับหักดอกรักทิ้งเอาไว้ ในวันนี้สิ่งที่มีในหัวใจ จึงหวั่นไหว อ้างว้าง อย่างเหลือทน
10 กุมภาพันธ์ 2548 14:58 น. - comment id 423172
เหงาจังเลยคะ...ถ่ายทอดความรู้สึกนั้นได้จับหัวใจจัง ^_____^
10 กุมภาพันธ์ 2548 20:03 น. - comment id 423341
เหงาจังนะคะ อ่านแล้วเหงาตามค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2548 20:37 น. - comment id 423385
เศร้าจังเลย... ไม่เป็นไรนะคะ ไม่มีเขา เราก็อยู่ของเราได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2548 21:53 น. - comment id 423460
เศร้าจังนะ ครับ
10 กุมภาพันธ์ 2548 23:02 น. - comment id 423572
* - * . . . . . . . . . สวัสดี ค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2548 23:10 น. - comment id 423587
ซุกตัวเองในห้องนอนเหว่ว้า หลั่งน้ำตาแทบขาดบาดจิตฉัน ยิ่งกว่านั้นร่ำไห้ใจจาบรรณ จนตัวฉันแทบไร้ใจในวิญญาณ *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*