เดินตกหลุมแห่งห้วงอารมณ์เข้าอย่างจัง ก็เคยยั้งเท้าเอาไว้ ว่าจะหนีไปทางใหม่ แต่มันสายเกินใจจะสั่งการ โรคน้อยเนื้อต่ำใจมันกำเริบเสิบสาร ภูมิคุ้มใจมันต้านทานต่ำกว่าการกระทำของเธอ ไม่ไหวแล้ว ตกหลุมอย่างแรง รีบไปหาทางขึ้นก่อน
8 กุมภาพันธ์ 2548 17:32 น. - comment id 422162
อย่าคิดมากนะ อิ อิ ยิ้มจ้า อิ อิ .........
8 กุมภาพันธ์ 2548 17:34 น. - comment id 422164
ตกหลุมรักเธอจนลุมหลง ใจภวงค์ยามคิดจิตห่วงหา ยิ่งกว่านั้นทุกวันและเวลา อยากเห็นหน้าเธอจังนะคนดี *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
8 กุมภาพันธ์ 2548 21:11 น. - comment id 422312
หวาน นะ คารมเป็นต่อ รูปหล่อมีตังค์ ยังไงเธอก็รัก อิอิ