หน้าส่วนตัว
จากวันที่เธอเปลี่ยนไป
ในใจฉันเริ่มอ่อนแอ
เธอมีใครใครโดยไม่เหลียวแล
เหมือนโดนรังแกอยู่ร่ำไป
ต้องอยู่อย่างคนชอกช้ำ
เจ็บระกำช้ำนักรักร้าว
ทุกวันปั้นยิ้มไว้ให้ทุเลา
กลับยิ่งปวดรวดร้าวระทม
เป็นหุ่นปูนปั้นหน้ายิ้ม
ใจจริงสุดแสนขื่นขม
มองเธอทีไรใจระทม
ได้แต่ก้มหลบเร้นในหลืบใจ
.........เป็นเสียอย่างนั้น.....
๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
ส้มเกลี้ยง 7 ก.พ. 2548 23:59 น. - ID 70728 
714
1
0
8 กุมภาพันธ์ 2548 00:11 น. - comment id 421947
ความทุกข์ที่เก็บกดไว้ อึดอัดใจไม่แสดงออกมา หากวันใดเรืองล้นข้นข้า อาจจะบ้าไปเลยนะเนี่ย อย่าเก็บความขื่นขมไว้ในใจเลยค่ะ มันแสนจะทุกข์ ระบายมันออกไป แล้วเก็บแต่ความสุขใจดีกว่า
8 กุมภาพันธ์ 2548 13:18 น. - comment id 422067
ระวังจะยิ้มไม่หุบ นะเพราะว่า ปูเริ่มนแข็งไง อิอิ
8 กุมภาพันธ์ 2548 15:29 น. - comment id 422093
เป็นหุ่นปูนปั้นนั้นเสมอ เมื่อเจอเธอกับเขาเฝ้าห่วงหา เราได้แต่แอบหลบแล้วสบตา ทั้งที่ใจอยากเผชิญหน้าเธอเหลือเกิน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
