ร้อยแก้ว....** เพราะโลกใบนี้...มีความรัก**

carot

...แคร์ตื่นมาในเช้าของวันนี้..หลังจากได้นอนมาเต็มอิ่ม...10 วัน
...เปิดเปลือกตามาพร้อมกับรอยยิ้ม..ที่ติดค้างมาจากฝันดี..
...วันนี้แล้วสินะ..เราจะได้กลับบ้าน...ดีใจจัง...ที่แพทย์อนุญาต...
...มองออกไปนอกหน้าต่าง..เห็นแสงจางๆจากดวงอาทิตย์
...ระบายสีท้องฟ้าเป็นรอยเรื่อเรือง....
...ลุกขึ้นไปเปิดประตู...ก้าวออกไปยืนที่ระเบียงในตัวตึกของโรงพยาบาล
...ลมยามเช้า..รี่เข้ามาโอบกอด...พาความเย็นและกลิ่นหอมจางๆ  มาด้วย
...ดอกไม้คงเริ่มบานแล้ว...
...กลิ่นกรุ่นๆหอม..เย็น..ของดอกโมก...โชยเข้าจมูก...แฝงเศร้า..แต่มีความสุข..ลึกๆในใจ
...น้ำค้างฉ่ำอยู่บนพรมหญ้า...ไม่ช้าคงระเหยไปหาสายหมอก
...นกตัวเล็กๆ เริ่มร้องจิ๊บๆ...ตื่นเช้าเหมือนกันนะเจ้านกน้อย
...แคร์ยิ้มให้กับโลกตรงหน้า...รู้สึกดีเหลือเกินที่ยังมีชีวิตอยู่...รู้สึกว่าโลกรักเราตลอดมา
...จริงๆ เราทุกคนที่เกิดมาล้วนโชคดี..เรามีโลกใบนี้ที่รักเรา..และเอื้ออาทรต่อเรา
...ความรักของโลกรออยู่แล้วในทุกสรรพสิ่ง
...เราเองต่างหาก...อย่าเอาใจไปวางไว้เสียที่อื่น
...เก็บความรักของโลกมาใส่ใจไว้
...ปลูกเพาะให้งอกงามเติบโต
...แล้วโปรยปรายเมล็ดพันธ์แห่งรักนี้...
...ให้ทั่วไปทุกเส้นทางที่เราก้าวไป
...หวังว่าคงได้พบกับคุณๆสักแห่ง...ในโลกใบนี้
...แล้วเราจะเอาความรักความคิดถึงมาแลกกัน...นะคะ
...รักและคิดถึงเพื่อนๆเสมอ...และตลอดไป