กลอนที่ไร้สัมผัสใน...ใจที่ไร้เธอ

ม.ปณิธาน

1. ทำไมกลอน บทนี้ ฟังขัดหู
ลองอ่านดู ก็จะเห็น ไร้สัมผัส
ขาดรสชาติ ไม่พลิ้ว ตามลมพัด
เหมือนพึ่งหัด เขียนกลอน ไร้ฝีมือ
2. ทำไมกลอน บทนี้ ไม่เด่นล้ำ
ไร้ถ้อยคำ ชวนฝัน ตามลมกระพือ
เสียงกลอนเพี้ยน เหมือนกับ ไม่ฝึกปรือ
ไม่ยึดถือ ตามกฎ หรือกระไร
3. ทำไมกลอน บทนี้ ดูติดขัด
ไม่สันทัด คำหวาน สัมผัสใน
ทิ้งความหมาย ปล่อยตาม คำพาไป
อ่านแล้วไม่ รื่นหู เหมือนอย่างใคร.....
๔. เป็นเพราะไม่ มีเธอ เลยเหม่อหมอง
เคยประคอง ต้องมาร้าง ห่างกันได้
ขาดเธอทำ สำนวนกลอน อ่อนแอไป 
หมดแรงใจ ไร้ฝีมือ ฝึกปรือบรรเลง
๕. เคยเขียนกลอน อ่อนหวาน ปานน้ำผึ้ง
สัมผัสซึ้ง ตรึงตราลง ตรงใจเผง
เคยพลิ้วไหว ในสำนวน ชวนครื้นเครง
สื่อเป็นเพลง ไพเราะ เสนาะสำเนียง
๖. ไม่มีแล้ว แก้วกานท์ เหมือนวานนี้
เหลือกลอนที่ ไร้สัมผัส ติดขัดเสียง
ไม่มีแล้ว แก้วกานดา ทุกคราเคียง
คงเหลือเพียง กายกับใจ ที่ไร้เธอ.....
อยากเขียนอะไรที่แหวกความจำเจดูบ้าง
แต่ยังไงก็ไม่พ้นเรื่องความรัก ;) เลยใช้วิธีนำเสนอที่แตกต่าง
เขียนให้มันขัดหู ฟังสะดุดเล่นในตอนต้น (แบบ rap, hiphop)
แต่สุดท้ายก็ตบเข้าทำนองเดิมลื่นไหลไปตามเรื่อง (แบบ pop, ballad) ไปไหนไม่พ้น ;)