ตะวันลับฟ้าแล้ว................ดาวดวงแก้ววาวแววใส แสงจ้าลาฟ้าไป.................ราตรีใหม่ไล่เงียบงัน จันทร์งามท่ามกลางดาว.....เวหาหาวราวสวรรค์ เลอล้ำคำประพันธ์.............ที่สร้างสรรค์พรรณนา สัตว์ป่าพากันหลับ..............ต่างระงับรุกรับล่า ถึงคราวเขานิทรา...............แสงนวลตาครองฟ้างาม ลมเอยรำเพยพัด................โบกสะบัดตวัดหวาม หนาวห่มเมื่อลมตาม..........จึงนิยามนามเหมันต์ แมงคืนฟื้นสู่ป่า..................ร้องเริงร่าพนาสันต์ กู่ก้องพร้องไพรวัลย์...........หลายเผ่าพันธุ์รวมกันแจง สายน้ำวะวามวับ.................รวยระยับยามจับแสง ดุจเก็จเพชรน้ำแพง............นำแสดงใหโลกชม เลิศล้ำงามประหลาด..........ธรรมชาติวาดไว้สม ยามท้อขอแค่ชม...............ก็คลี่ปมที่ถมทา ทำนองของโลกสวย...........เป็นเพราะด้วยช่วยรักษา เสพย์ไว้เพียงนัยน์ตา...........เพื่อวันหน้ามีค่าคง
1 กุมภาพันธ์ 2548 21:46 น. - comment id 418523
ราตรีที่งดงาม เมื่อได้ยามได้ชิดชม ราตรีที่สวยสม ด้วยคนชมคือตัวเธอ *-*กลอนงดงามมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
1 กุมภาพันธ์ 2548 23:51 น. - comment id 418654
นัยน์ตา รึเป่าคะ รู้สึกนะ ความหมายดี บทจบดี เลือกใช้คำสวยงามดีค่ะ ชื่นชม
2 กุมภาพันธ์ 2548 00:54 น. - comment id 418706
:]
2 กุมภาพันธ์ 2548 13:21 น. - comment id 418901
เก่งอ่ะ อยากเก่งมั่งจัง
2 กุมภาพันธ์ 2548 13:31 น. - comment id 418909
Yes, I was wrong ka K.ภาวิ Thank you ka. Sorry, cant type in Thai
3 กุมภาพันธ์ 2548 19:14 น. - comment id 419758
****ใช้คำได้คม และสวยงามถ่ายทอดบรรยากาสและความรู้สึกได้ดีนะจ๊ะ.... อย่าว่ากันนะ..เข้ามาชมงานเฉยๆ....(งานเยอะจังวุ้ย)...เฮ้อ....