:: โอ้....ใจคน ::

นางสาวใบไม้


แย้มรอยยิ้ม...ฉายฉาบ....ทาบใบหน้า            
                             แต่แววตา....แข็งกล้า....ชาเฉยเหลือ
                             ริมฝีปาก....แย้มละมุน....ยังคลุมเครือ                         
                             รอยอุ่นเอื้อ..หรือแอบแฝง..เคลือบแคลงใจ
ฟังน้ำเสียง....ปราศรัย.....ใช่ใครอื่น                            
                             คือคนเคย....หยิบยื่น.....ไมตรีให้
                             พอวันผ่าน..คืนเปลี่ยน..หมุนเวียนไป                   
                             ใจหนอใจ.....คนก็เปลี่ยน..เวียนวกวน
                            
 นี่แหละหนา....เคยรู้มา....แต่ครั้งไหน                         
                             เขาว่าไว้....เถาวัลย์....อันสับสน
                             เลี้ยวลดไป....ยังไม่เท่า....น้ำใจคน                             
                             แสนซับซ้อน....ซ่อนกล....จนตายใจ
เพียงรู้หน้า....ไม่รู้ใจ....ใครเคยบอก                          
                             ภาพลวงตา.....หลอนหลอก....เอาจนได้
                             ต่อหน้าเย็น....ลับหลังร้อน.....ดังฟอนไฟ                      
                             เตรียมเผาไหม้...ให้วอดวาย..กลายเป็นจุณ
                             
คนนะคน.....เป็นไปได้.....ถึงเพียงนี้                            
                             ไม่หลงเหลือ.....แววอารี.....ที่เกื้อหนุน
                             พลิกท่าที....ตีสองหน้า....ว่าการุณ                                
                             สวมบทบาท....นักบุญ....ให้อุ่นใจ
พอวันร้าย....คืนร้าย.....ก็กลายกลับ                             
                             รอยยิ้มชื่น....เลือนลับ.....ไม่สดใส
                             มิตรภาพ.....ไม่หวนมา.....ให้อาลัย                               
                             ใจซื้อใจ.....ต้องช้ำใจ.....เท่าไรกัน
                             
คนแบบนี้.....มีหัวใจ.....บ้างไหมหนอ                            
                             ชาตินี้ขอ....อย่าพบ.....หน้าจนอาสัญ
                             ขอสาปส่ง....อย่าได้พบ.....ประสบกัน                                   
                             จะกรวดน้ำ......คว่ำขัน.....ตราบวันตาย  				
comments powered by Disqus
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    1 กุมภาพันธ์ 2548 15:48 น. - comment id 418353

    แอบมาอ่านงานครับ..........
  • ชัยชนะ

    1 กุมภาพันธ์ 2548 17:37 น. - comment id 418388

    หน้ากากโฉมหน้าที่แท้จริง กว่าเราจะรับรู้ได้ส่วนมากก็สายเกินแก้แล้ว
    
    เขียนได้หนักแน่นดีครับ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    1 กุมภาพันธ์ 2548 20:29 น. - comment id 418467

    แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
  • ดอกข้าว

    1 กุมภาพันธ์ 2548 21:55 น. - comment id 418529

    -*อันมนุษย์สุดนิยมที่ลมปาก
    จะได้ยากเพราะลมเก่าที่เราผาย
    ปล่อยกลิ่นดีไม่ดังก็ได้ทาย
    กันวนวายของใครคนไหนเอย-*
    
    ฮี่ฮี่.. ผมรู้หรอกว่าคุณครูก็เคยแอบตดในห้องเรียน
    
  • แม่จิตร

    2 กุมภาพันธ์ 2548 00:19 น. - comment id 418688

    ตรง ๆ โดน ๆ ดีครับ
  • ดอกข้าว

    2 กุมภาพันธ์ 2548 13:16 น. - comment id 418892

    -*ถ้าคุณครูว่างๆแวะไปตรินักเรียนบ้างนะครับ
    
    อยากได้คำตริ จากคุณครู
    
    คือ นักเรียนอ่านเองแล้วมันไม่รู้ถึงว่าคนอ่านแล้วเขาคิดยังไง มีบกพร่องในส่วนไหน
    
    อย่าให้ตริมากกว่าชมครับ
    
    นักเรียนจะได้พัฒนา
    
    ตริได้ตามสบาบเลยครับ ตามความคิดของคุณครู..
    
    นักเรียนเห็นข้อบกพร่องของตัวเองและนำไปแก้ไข
  • คนไกลๆๆ

    3 กุมภาพันธ์ 2548 12:43 น. - comment id 419530

    คนแบบนี้.....มีหัวใจ.....บ้างไหมหนอ   
    
    
    อยากเห็นใบหน้า...
    ในหน้ากาจังเลย
    เปิดให้ดูหน่อยซิครับ
  • tiki

    5 กุมภาพันธ์ 2548 16:58 น. - comment id 420788

    :)

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน