เคยคิดว่าโลกนี้งดงามนัก งมงายกับความรักที่คิดไปเองว่าคงมั่น มองทุกสิ่งเพียงใกล้ๆเชื่อว่าตลอดไปเรารักกัน สุดท้ายจึงเหลือเพียงใจร้าวหวั่นกับตัว เมื่อเธอมายืนยันด้วยคำลา จึงเพิ่งรู้ว่ามันไร้ค่า เพิ่งเอากะลาออกจากหัว สุดท้าย ฉันจึงได้บทเรียนจากหัวใจเมามัว ว่าโลกที่มีเธออยู่มันน่ากลัวและไม่งดงามไปทั่ว เหมือนในกะลา
10 ธันวาคม 2544 02:38 น. - comment id 24115
มาให้กำลังใจยังแคร์จ้า
10 ธันวาคม 2544 10:50 น. - comment id 24129
ยังแคร์ๆกะลาที่ยังแคร์เอาออก ลุงป๋องขอได้ปะ ลุงป๋องจาเอาไปทำเป็นขับตะน้ำอะ อิอิ (สู้ๆๆนะน้องยังแคร์)
10 ธันวาคม 2544 11:32 น. - comment id 24134
เจ็บจัง
10 ธันวาคม 2544 14:08 น. - comment id 24159
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะคุณ ธนรัฐ สวัสดิชัย ขอบคุณลุงป๋องด้วย หายไปนานเลยน๊าคะ อิอิ ขอบคุณdokkoonด้วยจ้า