หนทาง...ที่เดิน...แสนเปลี่ยว โดดเดี่ยว...เดี่ยวดาย...ไรฝัน จะมีใครหนอ...มาคอย...ดูแลกัน ฉันคง...ได้แต่ฝัน...ทุกวันเช่นเดิม สองเท้า...พาย้ำ...ออกเดิน หนทางไกล...ในโลก...แสนกว้าง แม้เหงา...อยู่เดียว...อ้างว้าง ก็จะไม่ขอ...ร้องให้ใคร..มาเห็นใจเรา วันนี้...ขอมีสุข...อยู่ในฝัน พรุ่งนี้...จะเป็น...เช่นไรนั้น ตัวของฉัน...ไม่สนใจ..มากมายนัก ด้วยขอ...ต่อสู่เพื่อตัว...ตามลำพัง อ้างว้าง...เดี่ยวดาย...มามากนัก ขอหยุดพัก...แรงใจ...ที่หลงไหล ขอหยุดลง...ตรงนี้...ด้วยไร้ใจ หยุดความ...ห่วงใย...รักษาใจตนเอง ต่อไปจะอยู่...อย่างคน...ไรใจ ด้วยเพราะ...เคยให้เขาไป...หมด ตัวเอง...เลยต้องมา..รันทด ด้วยเพราะ...หมดกำลัง...กายใจ จะมีใคร...ที่ไหน...เข้าใจบางหนอ มาคอย...เคล้าคอ...ดูแลใกล้ใกล้ คงจะหา...ได้ยาก..ลำบากใจ เพราะไร...คนรู้ใจ...ไม่หาแล้วเอย บนทาง...แสนเปลี่ยว...เส้นนี้ จะมีแต่ฉัน...ออกเดิน...ตามลำพัง เพราะไม่เหลือ...สิ่งใด...ให้วาดหวัง จบลงตรงนี้...เช่นกัน...สุขนั้นคือฉันอยู่เดียว ก็นั่งคิดอะไรไป....แบบไร้จุดหมายนะ.....ระหว่างเดินทางมาทำงาน...
แก้วนีดา 28 ม.ค. 2548 12:13 น. - ID 70137 
4417
36
0
28 มกราคม 2548 12:18 น. - comment id 416110
ไม่มีแล้ว...เธอคนที่ฉันรัก ไม่มีแล้ว...แม่หวานใจคนนั้น ไม่มีแล้ว...ด้วยเธอมาคิดจากฉัน ไม่มีแล้ว...เจ้าเพื่อนรักกัน..คนนั้น..ไม่มี ต่อให้เธอจากฉันไปไกลนะ....ฉันคนนี้ก็ยังคงส่งใจไปให้เสมอนะเธอคนดีของใจฉัน...แม่หวานใจของฉัน..(เธอรู้ว่าใครคือแม่หวานใจของเรา)
28 มกราคม 2548 12:28 น. - comment id 416118
คนเดียวดายหลายคนจังค่ะวันนี้ เป็นกำลังใจให้นะคะ
28 มกราคม 2548 13:05 น. - comment id 416137
อย่าเดี่ยวดายเพลิน..จนเดินเลยที่ทำงานก็แล้วกัน... ***บินมาทักทายครับผม
28 มกราคม 2548 13:19 น. - comment id 416161
ขยับปีกความฝันให้โบกโบย อย่าร่วงโรยความศรัทธาอันแกร่งกล้า หว่านเมล็ดพันธุ์ความมุ่งมั่นทั่วแผ่นฟ้า เช็ดน้ำตา...แล้วพร้อมออกเดินทาง อย่าเพิ่งท้อนะดา ยังไงซะชีวิตก็ต้องต่อสู้ ตราบลมหายใจยังมี สุ้ให้เต็มที่นะ เรียนรู้และยอมรับจ๊ะ แวะมาทักทายนะ ดา เข้มแข็งเข้าไว้ ^___^
28 มกราคม 2548 13:29 น. - comment id 416174
คนเดียวดายหลายคนจังค่ะวันนี้ เป็นกำลังใจให้นะคะ จาก : รหัสสมาชิก : 1972 - เพียงพลิ้ว +++++++++++++++++++ อิอิอิ....จริงด้วยสิจ๊ะ.....เพียงพลิ้ว.......ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันศุกร์(สุข)ด้วยเน้อ........ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาทักทายให้กำลังใจกันนะค่ะ......
28 มกราคม 2548 13:32 น. - comment id 416176
อย่าเดี่ยวดายเพลิน..จนเดินเลยที่ทำงานก็แล้วกัน... ***บินมาทักทายครับผม จาก : รหัสสมาชิก : 9048 - บินเดี่ยวหมื่นลี้ ++++++++++++++++++++++ แหมเกิบเดินเลยไปถึงที่ทำงานของบิเดี่ยวหมื่นลี้แล้วสินะ.......ดีแต่ว่าตกใจตื่นเสียก่อนนะจ๊ะ อิอิอิ ขอบคุณจ้าาาาที่มาทักทายกัน.........
28 มกราคม 2548 13:34 น. - comment id 416180
ขยับปีกความฝันให้โบกโบย อย่าร่วงโรยความศรัทธาอันแกร่งกล้า หว่านเมล็ดพันธุ์ความมุ่งมั่นทั่วแผ่นฟ้า เช็ดน้ำตา...แล้วพร้อมออกเดินทาง อย่าเพิ่งท้อนะดา ยังไงซะชีวิตก็ต้องต่อสู้ ตราบลมหายใจยังมี สุ้ให้เต็มที่นะ เรียนรู้และยอมรับจ๊ะ แวะมาทักทายนะ ดา เข้มแข็งเข้าไว้ ^___^ จาก : รหัสสมาชิก : 130 - แอ็ปเปิ้ล +++++++++++++++++++++ ขอบคุณมากจ๊ะเปิ้ลที่มาคอยให้กำลังใจกันเสมอเลย........ จะโบยบินขึ้นสู้ท้องฟ้า มุ้งหาฝันอันยิ่งใหญ่ ถึงแม้ว่าหนทางจะแสนไกล ก็จะบินไปด้วยใจที่แข็งแรง อิอิอิ......ไปจ๊ะเปิ้ลเราออกเดินทางไปด้วยกันจ้าาาาาาาาา
28 มกราคม 2548 14:44 น. - comment id 416225
ดูเหมือนกับ โดดเดี่ยว ผู้น่ารักเลยนะคะ
28 มกราคม 2548 14:51 น. - comment id 416230
หากเหนื่อยนักพักคอยแล้วค่อยลุก คอยฉันปลุกน้องน้อยค่อยเดินต่อ เดินคนเดียวเปลี่ยวหลังจงรั้งรอ จะกอดคอก้าวไกลไปด้วยกัน
28 มกราคม 2548 14:57 น. - comment id 416242
แวะมาหา แก้วนิดา มารศรี บอกคนดี อย่ากังวล จนอับเฉา มาเดินเคียง ข้างเจ้า ออนเครือเถา อย่าได้เหงา ร้าวราน ปล่อยผ่านไป........ มาแจมนะคะ คนดีจ๋า..........
28 มกราคม 2548 15:52 น. - comment id 416283
.. วันนี้วัน อะไร กันหนอ น้ำตาคลอ ทดท้อ เสียงประสาน ร้องระงม กึกก้อง ดังกังวาน เนิ่นและนาน ไปทั่ว ThaiPoem
28 มกราคม 2548 16:42 น. - comment id 416316
ดูเหมือนกับ โดดเดี่ยว ผู้น่ารักเลยนะคะ จาก : รหัสสมาชิก : 9011 - คนเมืองลิง +++++++++++++++++++++ ขอบคุณค่ะ คนเมืองลิง สงสัยคงจะเป็นแบบนั้นจริงๆด้วยค่ะ...อิอิอิ
28 มกราคม 2548 16:43 น. - comment id 416317
แวะหอบกำลังใจมาให้ครับ ยิ้มไว้ครับ
28 มกราคม 2548 16:45 น. - comment id 416318
หากเหนื่อยนักพักคอยแล้วค่อยลุก คอยฉันปลุกน้องน้อยค่อยเดินต่อ เดินคนเดียวเปลี่ยวหลังจงรั้งรอ จะกอดคอก้าวไกลไปด้วยกัน จาก : ผลิใบสู่วัยกล้า ( ไม่ได้ล๊อกอิน) +++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณค่ะ ผลิใบสู่วัยกล้า...ที่มาทักทายกันเสมอเลย น้องน้อยมาขอหยุดพักที่บ้านรัก ของพี่ยา ผลิใบสู่วัยกล้า ด้วยไม่ช้า เมื่อพร้อมจะออกเดินก้าวไปได้อีกครา คงจะมีพี่ยา ผลิใบสู่วัยกล้า มาร่วมเดิน ขอบคุณมากค่ะ...ผลิใบสู่วัยกล้า.
28 มกราคม 2548 16:49 น. - comment id 416323
แวะมาหา แก้วนิดา มารศรี บอกคนดี อย่ากังวล จนอับเฉา มาเดินเคียง ข้างเจ้า ออนเครือเถา อย่าได้เหงา ร้าวราน ปล่อยผ่านไป........ มาแจมนะคะ คนดีจ๋า.......... จาก : รหัสสมาชิก : 9584 - ดาหลา & ปะการัง ++++++++++++++++++++++++++ มาขอบคุณ ดาหลาปะการรัง ที่ยังห่วงหามาเดินข้าง ดีใจไม่เหงา ไม่ร้าวราน ด้วยมีเจ้า ดาหลามาเป็นเพื่อนร่วมเดินทาง ยินดีเสมอจ๊ะ ดาหลาปะการังคนงาม........
28 มกราคม 2548 16:55 น. - comment id 416328
แวะหอบกำลังใจมาให้ครับ ยิ้มไว้ครับ จาก : รหัสสมาชิก : 6077 - แทนคุณแทนไท +++++++++++++++++++++++++++++++++ มารับกำลังใจจากพี่แทนค่ะ.......ว่าแต่หอบเอามาให้มากขนาดไหนกันละเนี้ยยย.......ยิ้มจนหน้าบานเลยละจ๊ะพี่แทน.....อิอิอิ ขอบคุณค่ะพี่แทน..ที่แวะมาทักทาย..มาส่งยิ้มให้กัน...
28 มกราคม 2548 16:57 น. - comment id 416329
.. วันนี้วัน อะไร กันหนอ น้ำตาคลอ ทดท้อ เสียงประสาน ร้องระงม กึกก้อง ดังกังวาน เนิ่นและนาน ไปทั่ว ThaiPoem จาก : รหัสสมาชิก : 10150 - ไวยากรณ์ ++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณ ไวยากรณ์ จ๊ะที่มาทักทายกันเสมออีกครั้งจ๊ะ วันนี้หรือ...ก็คือวันศุกร์ แต่ไงมีแต่ความทุกข์สุขหาย ดูที่รึมีแต่คนร้องไห้ ดังเช่นเราไง ไวยากรณ์ ขอบคุณค่ะที่มาทักทายกัน...
28 มกราคม 2548 18:43 น. - comment id 416365
เดียวดายรายทางร้างเพื่อน ลางเลือนเป้าหมายใฝ่ฝัน ทิ้งใจจากกายมาหลายวัน เส้นทางเส้นนั้นจึงเดียวดาย เมื่อยังไม่ถึงปลายทาง..อาจมีใครสักคนที่แวะเวียนผ่านมา..รักษาความเดียวดาย สวัสดีค่ะ แก้วนีดา
28 มกราคม 2548 19:04 น. - comment id 416377
สวัสดี คะ ดา กลอนนี้ เศร้าจังเลย อ่านไปเศร้าตามด้วย เลยอะ ความโดดเดี่ยว...อยู่กับเราไม่นานหรอก ไม่มีสิ่งใดที่อยู่กับได้เรานานตลอดไป เราจะเห็นรุ้งสวยๆ เมื่อหลังฝนตกเสมอเนอะ ขอเพียงเธอจงอย่าเศร้า..เพียงแค่วันนี้เราอาจะเดินเข้าไปใกล้...ความหวัง..กับเหงามากไป ต้องดูแลหัวใจ..และให้ความสำคัญ..มากๆ น๊า อาจจะเจ็บแม้ต้องเดินเพียงลำพัง แต่เราเชื่อว่าเธอต้องทนได้ ขอให้เราอยู่ ในมุมของตัวเอง อาจอยู่อย่างไร้ตัวตน เราอาจ ต้องเก็บทุกความรู้สึกนั้นซ่อนไว้ ขอเป็นกำลังใจให้น๊าในวันที่หัวใจเธออ่อนล้า อยากเป็นกำลังใจทุกช่วงเวลา จดจำทุกนาทีที่มีความหมาย อยากเก็บทุกความรู้สึกมาอยู่ใกล้มือ นำมาให้เธอเพื่อเป็นของขวัญ เพื่อแทนด้วยสื่อสายใจที่ผูกพัน ขอให้เธอมีรักที่เต็มไปด้วยความสดใส จับมือฉันไว้แล้วก้าวเดินในวันที่ท้องฟ้า นั้นเปลี่ยนสี เมื่อโลกเปลี่ยนเป็นสีเทา จงยิ้มให้กับตัวเองนะจ๊ะ ห้ามเศร้า ห้ามเหงา ห้ามหว่าเว้ เพราะเรายังมีความผูกพันเป็นเพื่อนเสมอ..แบ่งช่วงเวลาให้หัวใจได้แบ่งปันรอยยิ้มให้กับความรักที่พร้อมจะเปิดประตูหัวใจ ออกมามองและดำเนินชีวิตอีกต่อไป....
28 มกราคม 2548 20:42 น. - comment id 416427
ความรู้สึกส่วนลึกของหัวใจ ประดับไว้อยู่ในแห่งภาษา จินตนาการงานล้ำค่า ปรารถนาต้องการใครสักคน
28 มกราคม 2548 23:26 น. - comment id 416465
หน้าส่วนตัว
อ่านกลอนคุณแล้วสะท้อนใจยิ่งนัก ผมเคยนั่งคิดคนเดียวหากผมตายไป คงจะเป็นเช่นคุณกล่าวแน่นอนใครล่ะจะมาเป็นเพื่อนร่วมเดินทางไปยังปรโลกกับเรา คงจะไม่มีหรอกต้องเดินคนเดียวไปสู่วิบากรรมนั้นๆ ตอนเป็นมนุษย์อยุ่มีเพื่อนฝูงมากมาย มีครอบครัวที่แสนอบอุ่น หากตายล่ะสิ่งเหล่านี้สูญสิ้นหมดความจำค่อยๆเสื่อมๆไปเรื่อยๆจนกระทั่งจำอะไรไม่ได้นี่คือเรื่องของขันธ์ห้านำพาไป
ฉนั้นอย่าคิดมากเลยครับเรามาก็คนเดียวนับประสาอยู่คนเดียวในโลกไม่ได้ พอเราตายไปก็ต้องไปคนเดียวเช่นกัน ลองนำมาคิดทบทวนดูซิครับแบบทำใจเป็นกลางๆไว้ แล้วคุณจะสบายใจครับ
แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2548 18:24 น. - comment id 417095
เหนื่อยนักหยุดพักผ่อน ล้มตัวนอนแนบเนาฟ้า คืนี้อาจเอกา พรุ่งนี้หนาอาจงดงาม
30 มกราคม 2548 19:48 น. - comment id 417130
จะขออยู่อย่างเดียวดายทางสร้างฝัน ด้วยตัวฉันไม่ผูกพันให้มั่นหมาย เพราะเคยเจ็บรวดร้าวเศร้าเดียวดาย จึงยอมตายอยู่ลำพังนั่งโศกา *-*ชอบค่ะ*-*
31 มกราคม 2548 11:50 น. - comment id 417520
เดียวดายรายทางร้างเพื่อน ลางเลือนเป้าหมายใฝ่ฝัน ทิ้งใจจากกายมาหลายวัน เส้นทางเส้นนั้นจึงเดียวดาย เมื่อยังไม่ถึงปลายทาง..อาจมีใครสักคนที่แวะเวียนผ่านมา..รักษาความเดียวดาย สวัสดีค่ะ แก้วนีดา จาก : รหัสสมาชิก : 4920 - พี่ดอกแก้ว รหัส - วัน เวลา : 423153 - 28 ม.ค. 48 - 18:43 +++++++++++++++++++++++++++++++ บนเส้นทางแสนปราวเปลี่ยว อาจจะมีพี่ดอกแก้วแวะมาหา น้องแก้วนีดาแสนปรีดา ขอบคุณพี่ดอกแก้วนักหนาขอยาใจ ขอบคุณพี่ดอกแก้วที่มาทักทายและให้กำลังใจกันตลอดมาค่ะ...
31 มกราคม 2548 11:54 น. - comment id 417524
สวัสดี คะ ดา กลอนนี้ เศร้าจังเลย อ่านไปเศร้าตามด้วย เลยอะ ความโดดเดี่ยว...อยู่กับเราไม่นานหรอก ไม่มีสิ่งใดที่อยู่กับได้เรานานตลอดไป เราจะเห็นรุ้งสวยๆ เมื่อหลังฝนตกเสมอเนอะ ขอเพียงเธอจงอย่าเศร้า..เพียงแค่วันนี้เราอาจะเดินเข้าไปใกล้...ความหวัง..กับเหงามากไป ต้องดูแลหัวใจ..และให้ความสำคัญ..มากๆ น๊า อาจจะเจ็บแม้ต้องเดินเพียงลำพัง แต่เราเชื่อว่าเธอต้องทนได้ ขอให้เราอยู่ ในมุมของตัวเอง อาจอยู่อย่างไร้ตัวตน เราอาจ ต้องเก็บทุกความรู้สึกนั้นซ่อนไว้ ขอเป็นกำลังใจให้น๊าในวันที่หัวใจเธออ่อนล้า อยากเป็นกำลังใจทุกช่วงเวลา จดจำทุกนาทีที่มีความหมาย อยากเก็บทุกความรู้สึกมาอยู่ใกล้มือ นำมาให้เธอเพื่อเป็นของขวัญ เพื่อแทนด้วยสื่อสายใจที่ผูกพัน ขอให้เธอมีรักที่เต็มไปด้วยความสดใส จับมือฉันไว้แล้วก้าวเดินในวันที่ท้องฟ้า นั้นเปลี่ยนสี เมื่อโลกเปลี่ยนเป็นสีเทา จงยิ้มให้กับตัวเองนะจ๊ะ ห้ามเศร้า ห้ามเหงา ห้ามหว่าเว้ เพราะเรายังมีความผูกพันเป็นเพื่อนเสมอ..แบ่งช่วงเวลาให้หัวใจได้แบ่งปันรอยยิ้มให้กับความรักที่พร้อมจะเปิดประตูหัวใจ ออกมามองและดำเนินชีวิตอีกต่อไป.... จาก : รหัสสมาชิก : 6723 - ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน รหัส - วัน เวลา : 423166 - 28 ม.ค. 48 - 19:04 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบใจมากจ๊ะยายฟ้าสีครามแม่เพื่อนรัก...... เราจะอดทนเพื่อจะได้พบวันที่ฟ้าใส และหวังว่าในวันนี้นไซร์ คงจะได้พบหน้ากับฟ้าสีคราม........ ขอบใจมากจ๊ะแม่เพื่อนรักของใจเรา ขอบใจแม่หวานใจของฉัน ขอบใจที่เธอยังมองเห็นความสำคัญ ขอบใจที่เธอยังมาบอกว่าเรารักกัน ตลอดไป ขอบใจจ๊ะฟ้าสีครามแม่ยอดรัก.
31 มกราคม 2548 11:57 น. - comment id 417527
ความรู้สึกส่วนลึกของหัวใจ ประดับไว้อยู่ในแห่งภาษา จินตนาการงานล้ำค่า ปรารถนาต้องการใครสักคน จาก : แม่จิตร รหัส - วัน เวลา : 423224 - 28 ม.ค. 48 - 20:42 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากความรู้สึกส่วนลึกของหัวใจ ที่นำมามอบให้กับเธอเสมอ แต่แล้วในวันที่ที่ได้พบเจอ คือเธอบอกว่า..ฉันไร้ค่ากับเธอ ขอบคุณแม่จิตรมากค่ะที่มาทักทายและให้กำลังใจกันเสมอมา....ขอบคุณแม่จิตรมากๆๆนะค่ะ
31 มกราคม 2548 12:08 น. - comment id 417535
: อ่านกลอนคุณแล้วสะท้อนใจยิ่งนัก ผมเคยนั่งคิดคนเดียวหากผมตายไป คงจะเป็นเช่นคุณกล่าวแน่นอนใครล่ะจะมาเป็นเพื่อนร่วมเดินทางไปยังปรโลกกับเรา คงจะไม่มีหรอกต้องเดินคนเดียวไปสู่วิบากรรมนั้นๆ ตอนเป็นมนุษย์อยุ่มีเพื่อนฝูงมากมาย มีครอบครัวที่แสนอบอุ่น หากตายล่ะสิ่งเหล่านี้สูญสิ้นหมดความจำค่อยๆเสื่อมๆไปเรื่อยๆจนกระทั่งจำอะไรไม่ได้นี่คือเรื่องของขันธ์ห้านำพาไป
ฉนั้นอย่าคิดมากเลยครับเรามาก็คนเดียวนับประสาอยู่คนเดียวในโลกไม่ได้ พอเราตายไปก็ต้องไปคนเดียวเช่นกัน ลองนำมาคิดทบทวนดูซิครับแบบทำใจเป็นกลางๆไว้ แล้วคุณจะสบายใจครับ
แก้วประเสริฐ.
จาก : แก้วประเสริฐ รหัส 6104
รหัส - วัน เวลา : 423267 - 28 ม.ค. 48 - 23:26
+++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณ แก้วประเสริฐ มากค่ะที่มาคอยให้กำลังใจและให้สติกับเราเสมอๆๆตลอดมา........ตอนเรามาเราก็มาเพียงลำพังตัวคนเดียว...เวลาที่เราต้องจากไปเราก็ต้องจากไปแต่เพียงลำพังตัวคนเดียวเช่นกับเสลาที่เรามา....แต่ในชั่วระยะเวลาที่เรามาอยู่นี้สินะ..จะมีใครมาเข้าใจและมาเห้นใจ..มารักเราบางหรือเปล่านะ...ชีวิตของคนเรา...ในบางครั้งก็ต้องการความเงียบสงบต้องการอยู่คนเดียวแต่เพียงลำพัง..แต่ในบางครั้งเราก็ยังต้องการมีใครสักคน...ทีมารัก..และมาเข้าใจในตัวตนของเราเช่นกันจ๊ะ...แก้วประเสริฐ....
ขอบคุณมากค่ะที่มาทักทายและให้สติ....ขอบคุณมากจ้าาาาาาาา
31 มกราคม 2548 12:13 น. - comment id 417539
เหนื่อยนักหยุดพักผ่อน ล้มตัวนอนแนบเนาฟ้า คืนี้อาจเอกา พรุ่งนี้หนาอาจงดงาม จาก : ชัยชนะ รหัส - วัน เวลา : 423992 - 30 ม.ค. 48 - 18:24 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เหนื่อยนักอยากจะหยุดพักแล้ว แต่ใยนะเจ้าหัวใจของน้องแก้ว จึงมิมีวันหยุดคิดสิ่งใดให้ผ่องแผ่ว ด้วยดวงใจใกล้แตกแล้วนะจ๊ะ...ชัยชนะ ขอบคุณมากค่ะคุณชัยชนะที่มาคอยให้กำลังใจกันเสมอมา.........
31 มกราคม 2548 12:16 น. - comment id 417542
จะขออยู่อย่างเดียวดายทางสร้างฝัน ด้วยตัวฉันไม่ผูกพันให้มั่นหมาย เพราะเคยเจ็บรวดร้าวเศร้าเดียวดาย จึงยอมตายอยู่ลำพังนั่งโศกา *-*ชอบค่ะ*-* จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา รหัส - วัน เวลา : 424031 - 30 ม.ค. 48 - 19:48 ++++++++++++++++++++++++++++++++++ มาตอบขอบคุณ ผู้หญิงไร้เงา ของแค่แก้วนีดานั่งเศร้า แต่ผู้หญิงคนนี้..จะไม่เหงา ด้วยยังมีพี่สาวคือ..หญิงไร้เงามาดูแล ขอบคุณมากค่ะ...ผู้หญิงไร้เงาที่มาทักทาย....กับบทกลอนเศร้าๆของ..แก้วนีดา ค่ะ.......
31 มกราคม 2548 19:08 น. - comment id 417844
แวะเยี่ยมนะครับ ผมรีบเลยไม่มีกลอนตอบ
2 กุมภาพันธ์ 2548 10:21 น. - comment id 418770
แวะเยี่ยมนะครับ ผมรีบเลยไม่มีกลอนตอบ จาก : ดอกกข้าว รหัส - วัน เวลา : 424836 - 31 ม.ค. 48 - 19:08 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณค่ะ ดอกข้าว ที่มาแวะทักทายกัน แค่นี้ก็ดีใจแล้วละค่ะ ไม่เป็นไรจ๊ะ วันหน้าคอยเอาบทกลอนมาฝากก็ได้จ๊ะ ไม่ว่ากัน ดีใจด้วยซ้ำไปที่ ดอกข้าวแวะมาหา ขอบคุณมากนะจ๊ะ
2 กุมภาพันธ์ 2548 10:56 น. - comment id 418790
ผูกพันธ์ . . . . . . . พันผูก
เลยถูก . . . . . . . . ให้รัก
รักรัก . . . . . . . . . ยิ่งนัก
จมปลัก . . . . . . ลึกลง
ผูกพันธ์ . . . . . . . พันผูก
เลยผูก . . . . . . . . ให้หลง
ลืมลืม . . . . . . . . ไม่ลง
มั่นคง . . . . . . . . ชั่วนิรันดร์
2 กุมภาพันธ์ 2548 11:27 น. - comment id 418823
คว้าง คว้าง ใบไม้ปลิว ละลิ่วหล่นลงกลางดิน เอื่อย เอื่อย ธารไหลริน มิสุดสิ้นลงแห่งใด เปรียบเช่นชีวิตนี้ มิมีที่จะพักใจ อ้างว้างร้างอาลัย จนชีพดับลงลับสูญ (ลอกของคุณทมยันตีมาให้อ่านเสริมความเดียวดายจ้ะ)
2 กุมภาพันธ์ 2548 11:38 น. - comment id 418827
เมื่อฤดูฝนจางหายไป อาคันตุกะจากแดนไกลก็มาเยี่ยมเยียนเหนือสระน้ำอันเงียบสงบ กระเต็นอกขาวตัวน้อยเกาะก้านบัวอย่างเงียบสงบราวกับบำเพ็ญสมาธิแน่วแน่ แต่เพียงชั่วประเดี๋ยวก็บินโฉบตัวเรี่ยผิวน้ำ แล้วก็ทะยานขึ้นมาเกาะตอไม้ใกล้ๆ กัน ในปากคาบปลาซิวติดมาด้วย บ่อยครั้งกระเต็นน้อยส่งเสียงดีใจขณะบินโฉบเหนือน้ำ เป็นอาการแห่งความสุขที่ได้เหยื่อ หลังจากเฝ้าคอยด้วยความอุตสาหะมานาน ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า นกกระเต็นตัวนี้ไม่ไปไหนเกินกว่าอาณาเขตของสระ แม้แดดยามบ่ายจะร้อนปานใด ก็หาได้อนาทรร้อนใจแต่อย่างใดไม่ เห็นแล้วก็อดนับถือน้ำใจไม่ได้ จะมีมนุษย์คนใดบ้างที่ยอมทนทานกับแดดร้อนปานหัวจะแตกได้ ด้วยอาการอันสงบนิ่งเช่นนั้น หลายวันมาแล้ว ที่กระเต็นน้อยสร้างความมีชีวิตชีวาให้กับบรรยากาศรอบสระ ขณะที่น้ำเริ่มลดลงเรื่อย ๆ นับเป็นอาทิตย์แล้วที่กระเต็นน้อยหากินอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีมิตร ไม่มีหมู่ ผิดกับนกขุนทองหรือกะรางหัวหงอกที่นิยมอยู่กันเป็นกลุ่ม แต่กระเต็นน้อยก็ไม่มีทีท่าหงอยเหงาหรือรู้สึกโดดเดี่ยวเลย ประหนึ่งนักพรตที่ใฝ่ความวิเวกจนอยู่เหนือความวังเวงทั้งปวง จะมีสักกี่คนที่ยินดีความสงบสงัดแต่เอกาเช่นนั้น เราทุกคนต่างภาคภูมิใจในสติปัญญาและความสามารถของตน เราใฝ่ฝันจะสร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ มากมาย หาเงิน สร้างบ้าน แสวงคู่ครอง ผ่อนบ้าน ฝ่าจราจรอันจลาจลของกรุงเทพฯ เราทำได้ร้อยแปด แต่เรากลับไม่สามารถอยู่กับตัวเองได้ นกกระเต็นร้างคู่ พลัดถิ่น ไร้บ้าน แต่หาได้ทุกข์ระทมไม่ กลับเต็มไปด้วยพลังชีวิต ทั้งพอใจกับชีวิตอันสมถะ ท่วงท่าเหิรบินด้วยความมั่นใจ และอาการนิ่งสงบบนก้านบัวที่ไหวโอนเอน ชวนให้นึกถึงวจนะของจางจื๊อตอนหนึ่งว่า มนุษย์ที่แท้สมัยโบราณ ไม่ใยดีในชีวิต ไม่กลัวความตาย มาง่าย ไปง่าย ไม่ลืมว่ามาจากไหน และไม่ถามว่าจะไปไหน ไม่เดินไปเบื้องหน้า ด้วยความทุกข์โศก ทั้ง ๆ ที่ต่อสู้อยู่ตลอดชีวิต กระเต็นน้อยมาจากไหนไม่มีใครรู้ ถึงเวลาไปก็ไร้อาลัย ไม่ติดยึดและไร้หวงแหน มาง่ายและไปง่าย เมื่อวันเวลามาถึง หากถามว่าทรัพย์สมบัติของเจ้าอยู่ไหน? กระเต็นน้อยคงงงงันว่าหมายถึงอะไร อย่างมากก็คงย้อนถามว่า มีปีกสองข้างแล้วยังจะต้องการอะไรอีกหรือ? กระเต็นน้อยนำความปีติปราโมทย์ต่อผู้พบเห็น สร้างแรงบันดาลใจให้แก่ผู้คนมากมาย แต่เมื่อถึงคราวจากไป ใครบ้างที่รู้ว่าเขาไปไหน ถึงเวลาตาย กระเต็นน้อยก็ตายผู้เดียว ไม่มีใครรับรู้หรือโศกเศร้าด้วย ยอมรับชีวิตที่เป็นอยู่ด้วยความยินดี รับความตาย เมื่อมาถึง โดยไม่เอาใจใส่ แล้วก็จากไปโพ้น ทางเบื้องโน้น มนุษย์ที่แท้ คงไม่ได้ยิ่งใหญ่ปานอินทรี หรือสง่างามประหนึ่งราชสีห์ หากอยู่อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ต่างจากกระเต็นน้อย ทุกวันนี้เรามีอินทรีและราชสีห์กันมากเกินไปแล้ว แต่กระเต็นน้อยในหมู่คน กลับหาได้ยากอย่างยิ่ง. (พระไพศาล วิลาโล)
2 กุมภาพันธ์ 2548 12:44 น. - comment id 418863
-*คือมานรีบจริงจริงคุณหญิงสวย วันนั้นผมรีบด้วย..ด้วยเพื่อนขาน ไปเล่นฟุตบอลกันก็เลยชาน รีบซมร่างเดินผ่านไม่ฝากใจ-* จริงแล้วก็อยากจะเข้ามาจีบบ่อยล่ะครับ ฮี่ฮี่
2 กุมภาพันธ์ 2548 13:20 น. - comment id 418900
หากความรักเป็นดังนกตัวหนึ่ง ที่ขาดอุ่นไอ ในรังแห่งฝัน ออกบินเมื่อถึงฤดู ท้าสู้ลม แสงตะวัน ด้วยความหวังเพียงหลบหนาว แล้วจะจากไป * ขอพิงพักให้รักได้อบอุ่น กอดนอนหนุนหายเหนื่อยบินต่อไหว โบยบินมาแสนไกล เหน็บหนาวถึงข้างใน ขอที่ว่างในใจ ซุกไออุ่น ** อ่อนล้าเหลือเกิน จะโบยบินต่อไป เดินทางหลบหนาวไกลข้ามขอบฟ้า เหงาเหลือเกิน กว่าจะบินกลับไป ปรารถนาเพียงใจเธอให้รักอุ่น http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=4392 เพลงนี้เหมาะๆๆ เพราะดีแบบว่าเพื่อนชอบอ่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:06 น. - comment id 418934
ผูกพันธ์ . . . . . . . พันผูก
เลยถูก . . . . . . . . ให้รัก
รักรัก . . . . . . . . . ยิ่งนัก
จมปลัก . . . . . . ลึกลง
ผูกพันธ์ . . . . . . . พันผูก
เลยผูก . . . . . . . . ให้หลง
ลืมลืม . . . . . . . . ไม่ลง
มั่นคง . . . . . . . . ชั่วนิรันดร์
จาก : รหัสสมาชิก : 11838 - นาย มอมแมม
รหัส - วัน เวลา : 425857 - 02 ก.พ. 48 - 10:56
++++++++++++++++++++++++++++++
รักรัก.......ยากยิ่งนัก
จะหัก........รักลงตรงไหน
ด้วยหลง......และยังห่วงใย
รักมาก......ห่างไกลจำลา
พันผูก....ผูกพัน
หลงไหล....ใช้ไหลหลง
รักมาก....เจ็บลึกลง
ขอจร.....จากลา
ขอบคุณค่ะคุณลุงมอมแมม........กลอนของคุณลุงเพราะมากนะค่ะ.....เล่นคำได้ซึ่งดีจังจ๊ะคุณลุง
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:09 น. - comment id 418938
คว้าง คว้าง ใบไม้ปลิว ละลิ่วหล่นลงกลางดิน เอื่อย เอื่อย ธารไหลริน มิสุดสิ้นลงแห่งใด เปรียบเช่นชีวิตนี้ มิมีที่จะพักใจ อ้างว้างร้างอาลัย จนชีพดับลงลับสูญ (ลอกของคุณทมยันตีมาให้อ่านเสริมความเดียวดายจ้ะ) จาก : ชลันธรี (ขาจร) รหัส - วัน เวลา : 425894 - 02 ก.พ. 48 - 11:27 +++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณมากค่ะ ชลันธรี ชื่อเพราะจังนะค่ะ และขอบคุณสำหรับบทกลอนของทมยันตีที่กรุณานำมาให้อ่านด้วย...ขอบคุณมากนะจ๊ะ หวังว่าโอกาสหน้าแก้วนีดาจะได้เข้าไปชมผลงานของ ชลันธรี บางนะค่ะ...และขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายกันค่ะ.......
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:15 น. - comment id 418941
รหัสสมาชิก : 4309 - ลำน้ำน่าน รหัส - วัน เวลา : 425899 - 02 ก.พ. 48 - 11:38 +++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณ ลำน้ำน่านมากค่ะที่นำบทความมาให้อ่าน...เพื่อจะได้พิจารณาจิตของตนเอง......ดังเช่นเจ้านกน้อย นกกระเต้น......ค่ะ คนเราทุกวันนี้มีความสุขสบายมากเกินไปจนเราติดให้สุขนั้นจนลืมหันกลับไปมองสิ่งมีชีวิตรอบๆตัวของเราเสียหมดสิ้น....พอถึงเวลาที่มีทุกข์เราก็มาร้องโว้ยวายว่าเราทุกข์นักจัง........ถ้าเที่ยบกับเจ้านกกระเต้นไม่ได้สักน้อยนิดเดียวเลยจริงๆ....ที่มันอยู่อย่างพอดีมันจึงมีความสุขตลอดมา....ปัรชญาที่น่าสนใจมากในการดำรงชีวิตในปัจจุบัน.. ขอบคุณ ลำน้ำน่านมากค่ะ....ที่นำมาให้อ่านเพื่อเตื่อนใจกัน.....
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:18 น. - comment id 418943
-*คือมานรีบจริงจริงคุณหญิงสวย วันนั้นผมรีบด้วย..ด้วยเพื่อนขาน ไปเล่นฟุตบอลกันก็เลยชาน รีบซมร่างเดินผ่านไม่ฝากใจ-* จริงแล้วก็อยากจะเข้ามาจีบบ่อยล่ะครับ ฮี่ฮี่ จาก : รหัสสมาชิก : 11174 - ดอกข้าว รหัส - วัน เวลา : 425937 - 02 ก.พ. 48 - 12:44 +++++++++++++++++++++++++ แหมคุณดอกข้าวคนดี แก้วนีดาคนนี้ก็แสนจะดีใจ ที่แค่เธอแวะเข้ามาทักทายกันไง อย่าคิดอะไรให้มากนะคนดี จ๊ะเข้าใจจ๊ะว่าจะแวะมาจีบนะ......ระวังจะอกเดาะกลับไปนะจ๊ะดอกข้าว...เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอก..อิอิอิ แต่ก็ต้องขอบคุณดอกข้าวมากค่ะที่มาทักทายกันเสมอๆๆ.......เล่นบอลให้สนุกนะค่ะ.....ว่าแต่เราไปเล่นด้วยสิได้ปะ...หึ หึ หึ
2 กุมภาพันธ์ 2548 14:21 น. - comment id 418944
หากความรักเป็นดังนกตัวหนึ่ง ที่ขาดอุ่นไอ ในรังแห่งฝัน ออกบินเมื่อถึงฤดู ท้าสู้ลม แสงตะวัน ด้วยความหวังเพียงหลบหนาว แล้วจะจากไป * ขอพิงพักให้รักได้อบอุ่น กอดนอนหนุนหายเหนื่อยบินต่อไหว โบยบินมาแสนไกล เหน็บหนาวถึงข้างใน ขอที่ว่างในใจ ซุกไออุ่น ** อ่อนล้าเหลือเกิน จะโบยบินต่อไป เดินทางหลบหนาวไกลข้ามขอบฟ้า เหงาเหลือเกิน กว่าจะบินกลับไป ปรารถนาเพียงใจเธอให้รักอุ่น http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=4392 เพลงนี้เหมาะๆๆ เพราะดีแบบว่าเพื่อนชอบอ่ะ จาก : ไม่น่ารัก o[ิ_ิ]o((รัก..และห่วงใย))) น๊า รหัส - วัน เวลา : 425975 - 02 ก.พ. 48 - 13:20 ++++++++++++++++++++++++++ จ๊ะ....แม่หวานใจของฉานนนนนนน.........ขอบใจนะจ๊ะกับเพลงที่เอามาให้ฟังนะ......ว่าแต่จะขอกอดๆคนดีคนนี้ได้ไหมละ.......ไหนบอกมาที่เถอะนะแม่หวานใจ...อิอิอิ
3 กุมภาพันธ์ 2548 11:56 น. - comment id 419503
หัวใจลางไม่สล้างกระจ่างแจ้ง
ด้วยมันแฝงแห่งฤทธิ์หวนคิดฝัน
สำเนียกแผ่วแว่วหวานมาจำนรรจ์
ล้วนเสกสรรค์พลันบ่วงห่วงรอคอย.
แก้วประเสริฐ.
ไม่คิดว่าจะมาอยู่ที่นี่ว่างๆเปิดเล่นเลยเจอเห็นต้องเข้ามาบ่อยๆแล้วเรา 555
4 กุมภาพันธ์ 2548 10:58 น. - comment id 420066
: หัวใจลางไม่สล้างกระจ่างแจ้ง
ด้วยมันแฝงแห่งฤทธิ์หวนคิดฝัน
สำเนียกแผ่วแว่วหวานมาจำนรรจ์
ล้วนเสกสรรค์พลันบ่วงห่วงรอคอย.
แก้วประเสริฐ.
ไม่คิดว่าจะมาอยู่ที่นี่ว่างๆเปิดเล่นเลยเจอเห็นต้องเข้ามาบ่อยๆแล้วเรา 555
จาก : รหัสสมาชิก : 6104 - แก้วประเสริฐ
รหัส - วัน เวลา : 426599 - 03 ก.พ. 48 - 11:56
+++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวใจลางสิเหน่หามาหาได้
แต่ขอร้องคนไกลในบางสิ่ง
ถ้าคิดหลอกไม่ต้องมาอย่าประวิง
ขอเพียงสิ่งเดียวคือ...เพื่อนกัน...เท่านั้นพอ
ขอบคุณแก้วประเสริฐจ๊ะ......ที่มาเปิดเล่นแล้วเห็นกัน.......มาสิไม่ว่าบ้านนี้ยินดีต้อนรับเพื่อนเช่นแก้วประเสริฐเสมอหละค่ะ........ว่าแต่มาจิงปะ...5 5 5
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
