เหม็นกลิ่นคารมหวานเธอหว่านไว้ หอมกลิ่นเลือดเดือดไหลจากตาฉัน รักระเหิดเป็นอากาศกลุ่มก๊าซควัน ดังรูปปั้นถูกฝนกรดรดละเลง คำคมเธอเหมือนมีดกรีดมือฉัน ความเงียบงันขู่ฆ่ามาข่มเหง ฉันโอดโอยโรยเกลือเนื้อตัวเอง ความกล้าเก่งฉับพลันอันตรธาน มีหลายคนยืนออต่อคิวรัก เสน่ห์เธอร้อนนักทั้งปากหวาน แววตาวอนอ้อนออดทอดสะพาน ฉันซื่อเซ่อเผลอผ่านบานประตู มาอยู่ในห้องรักอันแสนอุ่น หวานละมุนไม่สร่างซาลืมตาหู อิ่มอุ่นรักที่รินหลั่งรดพรั่งพรู เธอมีใครซ่อนไว้อยู่ไม่รู้ตัว ฉันร้องไห้ภายใน ภายนอกยิ้ม เหมือนร้อยเข็มพันลิ่มทิ่มแทงหัว น้ำตาเคลื่อนเหมือนกลิ้งบนใบบัว ร่วงรินรั่วร่ำไห้อาลัยลา ปล่อยเธอไปเป็น ตัวตนของคนอื่น มันแค่นขื่นขุ่นคลั่งข้อกังขา หอมกลิ่นเลือดไหลนองจากสองตา เหม็นคารมที่เข่นฆ่าควักคว้านใจ คิดว่าเป็นตัวตนที่แท้ยิ่ง อันที่จริงแม้แต่เงาก็ไม่ใช่ ปล่อยสสารรักระเบิดระเหิดไป กลายเป็นไออากาศกลุ่มก๊าซควัน 27 กรกฎาคม 2547
26 มกราคม 2548 20:58 น. - comment id 415522
ความหมายดีมาก ๆ ครับ เด๋วนี้ คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรอง ที่เขาว่ากัน ผมว่า มองลึก ๆ ลงไปนิสัยนี่แหล่ะครับ ดีสุด คุณว่าจริงม๊ะ
27 มกราคม 2548 14:18 น. - comment id 415744
หงิ ..... ดูมานโหดๆ งายม่ายรุอ่ะค่ะ แต่กลอนเพราะมากๆ นะคะ
27 มกราคม 2548 14:32 น. - comment id 415755
คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็น เกย์ อิอิ
1 กุมภาพันธ์ 2548 21:43 น. - comment id 418520
หยองๆๆๆๆ