แอ่นพง

นกตะวัน


เหนือบึงแปนแห่งนี้ นกนางแอ่นบ้าน (Barn Swallow) หลายตัวพากันบินเรี่ยผิวน้ำไปเรื่อยๆเพื่อโฉบเฉี่ยวแมลง ในขณะที่นกนางแอ่นตะโพกแดง (Red-rumped Swallow) และนกแอ่นบ้าน (House Swift) บินสูงฉวัดเฉวียนอยู่กลางท้องฟ้า เราไม่เห็นนกแอ่นใหญ่หัวตาขาว (Brown-backed Needletail) บินลงมากินน้ำในบึงเหมือนเคย เห็นแต่ นกแอ่นพง (Ashy Wood-swallow) ร่อนไปร่อนมาอยู่เหนือบึง ท่ามกลางแสงแดดที่ส่องลงมากระทบผิวน้ำในบึง
เจ้าแอ่นพงหลงฟ้าฝ่าแดดจัด			
บินเลาะลัดร่อนเรื่อยแล่นเฉื่อยถลา		
เหมือนนกแอ่นแหงนไปให้แสบตา			
ตะวันจ้าจวนเที่ยงต้องเลี่ยงมอง
แลเห็นปีกหลีกร่ายคล้ายสามเหลี่ยม			
ขนเทาเลี่ยมเรียบคล้ำค่อนดำหมอง
ลอยกลางฟ้าถลาไกลไม่ต้องตรอง			
ส่งเสียงร้องเล็กแหลมแซมเสียงลม
เที่ยวโฉบสิ้นกินแมลงแห่งอากาศ			
กวีกวาดแคล่วคล่องมองเหมาะสม
ลำตัวเพรียวเลี้ยวไวไม่มีตรม			
กางปีกข่มคราแสงสาดแรงมา
ชอบบินล่องท่องไปกลางไพรโล่ง			
เหนือป่าโปร่งบึงแปนต้องแหงนหา
เกาะยอดแห้งแห่งไม้ใกล้ธารา			
งามสง่านิ่งสงบบนคบคอน
นกแอ่นพงชอบอาศัยอยู่ตามไร่และในที่โล่งกลางป่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริเวณใกล้ๆบึงน้ำใหญ่ อยู่รวมกันเป็นฝูงเล็กๆ เกาะหลับนอนเบียดกันแน่นอยู่บนยอดไม้แห้งสูงๆ ราวกับว่าเป็นนกที่ขาดความอบอุ่นจึงต้องนอนเบียดกันแน่นเช่นนั้น แต่ละตัวผลัดกันออกไปหากินโฉบเฉี่ยวจับแมลงเรื่อยไป เที่ยวบินร่อนอยู่กลางท้องฟ้าเป็นเวลานานมากแม้ว่าแสงแดดร้อนจัดสักเพียงใด ตัวใดเหนื่อยอ่อนบินกลับมาเกาะพัก ตัวใดยังไม่เหนื่อยยังคงบินร่อนเรื่อยไป
ชมหมู่ปักษา กลางป่าภูเขียว 4
13 พฤศจิกายน 2547				
comments powered by Disqus
  • อาภาภัส

    25 มกราคม 2548 10:17 น. - comment id 412682

    กลางภูเขียวเหลียวเห็นงูมีไหม
    คงคอยไล่ฉกแอ่นจึงสลาย
    ต้องแตกกอบินไกลห่างจากกาย
    มิใช่วายขาดรักสะบักสะบอม
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน