คืนนี้...ฉันไม่อยากหลับตา... หัวใจรุ่มร้อนเกินกว่า...จะข่มตาแล้วหลับฝัน ไม่อยากพบเธอเพียงในภาพความคิด...เหมือนทุกทุกวัน อยากให้เธอมาอยู่ตรงหน้าฉัน...แล้วสบตากัน...นิ่ง...นาน... คิดถึงเสียงบอกรัก...บอกคำว่าคิดถึง.. อยากให้เป็นค่ำคืนหนึ่ง...ที่เป็นความทรงจำแห่งฉัน ไม่อยากรอเวลา...จนกว่าจะพรุ่งเช้าอีกวัน หากไม่มีเธอในนาทีนี้...หัวใจฉัน...คงร้อนรน อยากพบเธอคนดี... เพราะยามนี้...แสนว้าวุ่น...และสับสน อย่างน้อย...เพื่อปลดปล่อยบรรเทาความร้อนรน หากส่งเสียงมาว่ารักสักหน....แค่นี้คงทน...รอได้จนถึงเช้าอีกวัน
9 ธันวาคม 2544 03:52 น. - comment id 23891
มาชื่นชมบทกลอน และให้กำลังใจจ้า
9 ธันวาคม 2544 07:28 น. - comment id 23910
เขียนได้ดีจัง ชอบมากจ้ะ
9 ธันวาคม 2544 12:05 น. - comment id 23957
อย่างนี้ต้องกินยานอนหลับแย้ว
9 ธันวาคม 2544 12:56 น. - comment id 23975
..อ่านแล้ว นึกถึงเพลงของ The Must เลยนะครับ เพลง..ไม่อยากรอให้ถึงพรุ่งนี้เลย (ถ้าจำไม่ผิด) กลอนคุณเพราะเหมือนเช่นเคยนะครับ
9 ธันวาคม 2544 13:27 น. - comment id 23988
อยากให้รู้ว่าคนทางนี้ก็คิดถึงเธอ... แม้วันนี้เราสองไม่ได้เจอ..ไม่พบหน้า... ค่ำคืนเหงาอย่างนี้..กลัวคนดีจะมีน้ำตา.. แต่ก็ทำได้เพียงฝากสายลมห่วงหา..พัดพาไปบอกว่าฉันรักเธอ...