จรวดน้อย

เมฆปุยอ้วน

พระอาทิตย์เจ้าเอย
       อยากจะพับจับกระดาษอาจเป็นกลีบ
  หรือจะหนีบให้เป็นเช่นดังหวัง
  จรวดน้อยช่วยนำรักไปสู่รัง
  อย่าให้พลั้งพังรักมักมลาย
...................................................
เมฆปุยอ้วน
        ว่าแล้วร่อนกระดาษไปตามสายลม....
    หวังให้สม ดั่งใจที่จุดหมาย.....
    จรวดน้อยลอยลงตกข้างกาย....
    เธอหน้าอาย..มองมา..หาว่าใคร
.......................................................................
 พระอาทิตย์เจ้าเอย
          
         เห็นสายตาเธอมองมา เลยหลบหนี ...
.กลัวคนดีรู้ตัว...กลัวใจหาย
ขอแอบมอง อย่างใจเต้น อยู่มิวาย
พิงร่างกาย เอนลง...ตรงข้างประตู
.......................................................
เมฆปุยอ้วน
           เธอนั่งอ่านตัวอักษรที่ยุ๊กยิ๊ก
กระดุกกระดิก เพราะลายมือไม่เอาไหน
คิ้วขมวด...แกะถ้อยคำของฉันไป
ยิ้มในใจ...ปรากฎมา....ผ่านสายตา
...........................................................................
พระอาทิตย์เจ้าเอย
           เพราะข้อนี้..รู้ว่าเธอ..ทำไม่ได้    
  ตีความหมาย..โจทย์ข้อสอบ..ก็ไม่รู้     
  นั่งอยู่นานเลยวานเพื่อนให้ช่วยดู     
  ตอนคุณครู....ทีเผลอ  แล้วส่งไป
.............................................................................
เมฆปุยอ้วน
         ลอกเร็วเข้า..ต้องส่งต่อ...คนข้างหน้า
ขืนชักช้าโพยอื่นมา..ลอกไม่ไหว
เขียนเสร็จแล้ว..ส่งต่อ คนถัดไป...
ให้ว่างไว..ก่อนอาจารย์....มารผจญ
.........................................................................
  
พระอาทิตย์เจ้าเอย + เมฆปุยอ้วน
         ที่เล่ามา...แค่ส่วนหนึ่ง..ของชีวิต  
 ที่ปกปิดในห้องเรียนเพียรศึกษา
จากเหตุการณืข้างต้นที่กล่าวมา   
แค่หรรษาพาสนุกชีวิตเรียน
       
       ไม่มีแล้ว กระโปรงบานกับขาสั้น
 วันเหล่านั้น..ไม่วนเวียนเปลี่ยนคืนหวน
 แต่เก็บไว้..ในหัวใจ..ดั่งโซ่ตรวน
 ที่คู่ควร..ผูกมัด..ความทรงจำ
****************ชีวิตที่มักพบบ่อยในหลายๆห้องเรียน......