เมื่อมือเธอปาดหยาดน้ำตา เธอจะเห็นท้องฟ้านภาใส แล้วระทมตรมต่ำ อยู่ทำไม ปล่อยเหตุการณ์ผ่านไป อย่าใยดี เรื่องต่างต่างผ่านมา เหมือนว่าฝัน ซึ่งบางวันฟั่นเฟือนเหมือนภูติผี แต่ก่อนนั้น หลายหลายวัน ก็ฝันดี ซึ่งยังมี ปะปน เวียนวนไป น้ำตาที่หยาดย้อม จะหลอมแกร่ง เหมือนเหล็กแข็ง หลอมลน จนเหลวไหล กลับคืนแข็ง คงก้อน เหมือนก่อนไฟ ต้องเอาไปชุบน้ำ ให้ฉ่ำเย็น ฉะนั้น น้ำนัยเนตรพร่าง จงหยดกลางดวงฤดีที่ขื่นเข็ญ ฤทธิแห่งอุธัจธาร ซ่านกระเซ็น จะย้อมเย็นใจน้อง จนหมองคลาย แล้วเงยหน้ามองฟ้า นะน้องนะ แล้วเธอจะ เห็นไมตรี ที่เวียนว่าย ล้นอาวรณ์ ร้อนอารมณ์ ตรมแทบตาย ลอยสลาย ราวสลัว เพียงชั่วคืน เมื่อพ้นผ่านห้วง ช่วงวิบาก ยกขอบปาก ของน้อง ทั้งสองขึ้น โน่นแสง ตะวันฉาย คลายทะมึน จะพ้นคืน ฝันร้าย ไปแล้วนะ
20 มกราคม 2548 22:25 น. - comment id 409984
ช่างเป็นพี่ที่ดีนะของน้อง สุขทุกข์หมองรับรองน้องสดใส ยามคราทุกข์รุกเร้าเจ้าสบาย พี่เยียวใจเยียวยารักษาเอง แต่งได้นะครับ
20 มกราคม 2548 22:46 น. - comment id 410018
เขียนได้ไพเราะเหลือเกินค่ะ แวะมาระลึกถึงคนเก่ง...
20 มกราคม 2548 22:53 น. - comment id 410041
กำลังใจดีเหลือเกินค่ะ... ....................................... ลี่...ผู้มาเยือน
20 มกราคม 2548 23:54 น. - comment id 410115
พี่ม้าจ๋าคิดถึงพี่จังเลย! หายไปนานเลยนะเจ้าคะ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ จะเรียนจบแล้วนะเจ้าคะ จะได้กลับไปทำงานที่บ้านแล้ว นะจ๊ะ แวะมาทักทายพี่ชายที่น่ารักค่ะ
21 มกราคม 2548 00:58 น. - comment id 410160
เป็นกลอนที่ให้กำลังใจแด่ผู้อ่านล้าที่ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
21 มกราคม 2548 13:27 น. - comment id 410458
ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจที่ให้มา