โคคู่...เทียมเกวียน

โคคู่เคียง เรียงกัน ไม่ผันเปลี่ยน
ลากเทียมเกวียน ลิ่วล่วง ห้วงมหรรณ์
คือสติ ระลึก คิดนึกพลัน
สัมปชัญ ญะรู้ ควบคู่กาย
สติพร้อม น้อมนำ สัมปชัญญะ
เพียรลดละ อกุศล พ้นจิตหมาย
มองโลกใส ใจกระจ่าง อย่างแยบคาย
ธรรมหลากหลาย สอนคน หลุดพ้นภัย...

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

อนิจจตา 18 ม.ค. 2548 22:07 น. - ID 69517

1748

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/69517 ที่มา: - , อนิจจตา

comments powered by Disqus

ผู้หญิงไร้เงา

18 มกราคม 2548 22:17 น. - comment id 408783

อันแสงธรรมนำทางสร้างความสุข
ให้สนุกความสดชื่นคืนสดใส
แถมธรรมะช่วยให้ภายในใจ
มีความสุขวิไลเสมอมา

*-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*

ภาวิ

18 มกราคม 2548 22:41 น. - comment id 408815

เป็นจริงอย่างที่ว่าเลยค่ะ

moonlight

19 มกราคม 2548 00:43 น. - comment id 408922

มองโลกดี แล้วจะเห็น แต่ดีด้วย
มันจะช่วย ทำให้สุข จิตสดใส
ไม่มัวหมอง เศร้าจิต สิ้นหทัย
เพราะโลกใส โลกสวย ในใจตัว

มองเห็นแต่สิ่งดี โลกนี้ย่อมสวยใส

แก่นไผ่...ใจจันทร์

19 มกราคม 2548 13:19 น. - comment id 409138

กินนอนนั่งเดินรู้ดูเคลื่อนไหว
ส่งจิตไปในกายาหาจุดศูนย์
สมาธินิ่งดิ่งลงไปให้บริบูรณ์
ทุกสิ่งสูญสว่างไสวในสัจธรรม

บินเดี่ยวหมื่นลี้

19 มกราคม 2548 15:05 น. - comment id 409213

สี่คนหาม แบกแคร่ เมื่อแน่นิ่ง
ไม่ไหวติง ลาลับ ดับหายสูญ
เป็นไปตาม กฏกรรม น่าอาดูร
ธาตุสิ้นสูญ สลายร่าง อย่างเคยเป็น

สามคนแห่ แน่แท้ คือไตรลักษณ์
เคยรู้จัก เมื่อครองตน เป็นคนเห็น
อนิจจัง ทุกข์ขัง ช่างยากเย็น
อนัตตา ทำหลีกเร้น ไม่ยอมยิน

หนึ่งบนแคร่ ที่แท้ คือดวงจิต
จะสดใส หรือมืดมิด ถูกผิดศีล
กระทำชั่ว หรือดี เป็นอาจินต์
เมื่อสูญสิ้น คำตอบนั้น พลันแสดง

อีกสองคน เดินตาม อย่างย่ามจิต
ถูกหรือผิด จิตเจ้า ต้องแถลง
ปาบที่ทำ ต้องใช้ชด จนหมดแรง
บุญที่ก่อ จะแสดง ด้วยแรงบุญ 

**แวะมาทักทายครับ...