ลับลาหรือจะมาใหม่

gluhp

กับคำถามธรรมดาโลก
มีใครไม่โศกกับการลาจาก
แต่ไยชีวิตเมื่อต้องพลัดพราก
มันแสนลำบากยากจะทำใจ
อาจมีปลอบขวัญกันทุกข์โถมทับ
ว่ามิลาลับจะกลับมาใหม่
แต่แน่หรือนั่นใครกันแน่ใจ
ยามต้องจากไกลห่วงใยทุกที
เพราะชีพมนุษย์ดุจแก้วบางเปราะ
จึงพร้อมกะเทาะเลาะหลุดทุกที่
ลาโลกเมื่อไหร่ไม่รูู้อยู่ดี
น้ำตาจึงปรี่ยามที่อำลา
รักกันไว้เถิดผองเพื่อน
พรุ่งอาจไม่เหมือนวันเคยพบหน้า
พรุ่งอาจเป็นวันที่ต้องลับลา
สู่ชาติภพหน้าหลับตานิรันดร์
พบแล้วต้องพรากนั้นจริงเสมอ
แต่จากแล้วเจอนั่นเพ้อเผลอฝัน
ถนอมให้ดีรักที่มีนั้น
เผื่อไว้เพื่อวันต้องพลันจากจร				
comments powered by Disqus
  • ดาหลา & ปะการัง

    18 มกราคม 2548 21:56 น. - comment id 408751

    พบแล้วต้องพรากนั้นจริงเสมอ
    แต่จากแล้วเจอนั่นเพ้อเผลอฝัน
    ถนอมให้ดีรักที่มีนั้น
    เผื่อไว้เพื่อวันต้องพลันจากจร 
    
    หุหุ..........กินใจดีแท้เลยค่า
    
    สวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
    
    แวะมาอ่านกลอนสวยๆๆค่ะ
    
    ขอบคุณค่ะที่แวะเม้นท์ไดฯ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    18 มกราคม 2548 21:58 น. - comment id 408757

    พบพรากจากเจอที่เธอเห็น
    วันปีเด่นเดือนคล้อยลอยห่างหาย
    จึงอยากบอกความดีมิมีตาย
    ยังมากมายความผูกพันมั่นห่วงใย
    
    *-*ความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
  • moonlight

    19 มกราคม 2548 00:52 น. - comment id 408927

    พาลพบ เจอะเจอ พรัดพราก
    จำจาก ลาไกล ใจหาย
    รักแล้ว พลันจาก ใกล้ตาย
    วอดวาย ขาดเธอ ขาดใจ
    
    T^T
  • เมฆปุยอ้วน

    19 มกราคม 2548 10:13 น. - comment id 409023

    *****หลายเหตุผล-เส้นทางมาขวางกัน
    ทำให้ฉันและเธอต้องห่างหาย
    ทิ้งให้ฉันเฝ้าคิดถึงเธอแทบตาย
    มิเว้นวาย..ไม่เปลี่ยนผัน..ตามเวลา
    ******ห่างแสนห่าง.ต่างถื่นจึงเป็นห่วง
    ใจอีกดวง..ผ่องจิตคิดสดใส
    หรือต้องเศร้า..เจ็บช้ำระกำใน
    จะมีใครคอยแคร์..ดูแลกัน
    *****อยากให้รู้..ใจดวงนี้..ยังคงอยู่
    คอยเฝ้าดูแลเธอ..เสมอมั่น
    สุดขอบฟ้า..ส่งใจ..ไปพบกัน
    จะไม่หวั่น แม้วัน ไม่มีใคร
    ******คิดแค่เพียง..หนทาง..วันข้างหน้า
    จะหวนมาดังเดิม..เติมความฝัน
    ให้เพื่อนรัก..สองคนได้พบกัน
    ต่อเติมวัน..กับความฝัน..ที่งดงาม
    
    
    ******คิดถึงเพื่อนคนนี้เหมือนกันนะ thinking of you......take care
  • แก่ไผ่...ใจจันทร์

    19 มกราคม 2548 13:24 น. - comment id 409143

    ความทุกข์ทรมานที่แท้นั้น
    หาได้อยู่ที่การจากพรากไม่...แต่หากเป็นการอยู่ร่วม
    เพราะหากไม่มีการอยู่ร่วม
    ไฉนเลยจะมีการจากพราก
    
    ตะขอจำพราก-โกวเล้ง
    
     บางเวลาเห็นการพลัดพรากจากกันของผู้คน
    ดูสมจริงราวกับว่าเป็นการพลัดพรากจากกันจริงๆ
    จนทำให้ใจอดคิดไม่ได้ว่า คนเรานั้นมีทุกข์อยู่ตลอดเวลา
    ดิ้นรนไขว่คว้าหาความสุขเพื่อมาปิดบังความทุกข์ไปวันๆ
    ไม่สนใจเลยว่าความสุขที่ดิ้นรนไขว่คว้ามานั้น
    จะต้องแลกด้วยความทุกข์แสนสาหัสเพียงใด
    พระจันทร์เองก็ถูกบดบังเหลือเพียงเสี้ยวจันทร์
    
    เสี้ยวจันทร์- พระจันทร์ยิ้ม
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน