คือ...วัฏตะ

สิปราง


ฉบัง  กาพย์  ๑๖
๑. พะพลิ้วแผ่วแว่ววะวาบ                ทอรุ้งแสงอาบ
หยาดทิพย์พร่างพราววาวใส
๒. ลำแสงน้อยค่อยโยงใย                  อาบฟ้าคราใหม่
ฉายจ้าโรจน์รุ่งรองเรือง
๓. อาทิตย์สถิตบรรเทือง                   สว่างยามเนือง
บันดาลทิพาราตรี        
๔. สืบต่อเลอล้ำพันปี                         ธำรงส่งศรี
วัฏตะเวียนวนจำรูญ
๕. เหนือโลกสืบสร้างอาดูร                ปีติวิญญูร
ฤาละกิเลสร้างลา
๖.  มีเพียงรูปกายวิญญา                       ชดใช้กรรมา
ตราบเมื่อนิพพานประจน
                         ***********************
				
comments powered by Disqus
  • แก้วนีดา

    18 มกราคม 2548 16:14 น. - comment id 408503

    มาชมจากใจค่ะ........เขีนยเก่งจัง
    
    
  • สิปราง : มะได้ล๊อกอิน

    18 มกราคม 2548 17:45 น. - comment id 408573

    ขอบคุณค่ะ คุณแก้วนีดา
    มือใหม่หัดแต่งน่ะค่ะ
    
  • ภาวิ^ ^

    18 มกราคม 2548 19:57 น. - comment id 408690

    เห็นด้วยค่ะ
    ใช้คำยากได้อย่างสวยงาม
    เป็นความสามารถเฉพาะตัวเลย
  • ผู้หญิงไร้เงา

    18 มกราคม 2548 23:04 น. - comment id 408841

    แต่งได้ดีมากเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน