ปลายฝน...ต้นหนาว.. ความฝันไม่อาจสกาว...เหมือนก่อน นั่งรับฤดู...ด้วยความหดหู่ - ร้าวรอน ความทรงจำเก่าก่อน... ยังหลอนหัวใจ ปลายฝนต้นหนาว.. ยังเก็บงำเรื่องราว..ความหวั่นไหว ฝนแล้ง - ลมโชย..อารมณ์โบกโบยแสนไกล ตะเกียกตะกายคว้าหัวใจ.. ที่ลับหายไปพร้อมลมฤดู ปลายฝนต้นหนาว.. คืน-วันอันแสนยาว..ไม่อาจล่วงรู้ ใต้ผ้าห่มผืนหนึ่ง..คนเศร้าคนนึง ยังไร้คนเหลียวดู และยังไม่อาจพยุงกายขึ้นสู้..กับความหนาวเหน็บ ที่ผ่านมา ปลายฝนต้นหนาว.. คนดี..จะรู้บ้างหรือเปล่า -ว่าฉันก็อ่อนล้า ทุกครั้งที่หลับ..ฝันร้ายยินยับ จะย่างกรายเข้ามา วอนเพียงใต้ผืนฟ้า...มีใจเธอส่งมา... ห่มนอน.. ....... จบแล้วครับ.... ^__^
ผู้ชายคนเดิม 8 ธ.ค. 2544 14:09 น. - ID 6929 
917
5
0
8 ธันวาคม 2544 16:37 น. - comment id 23704
ปลายฟ้าปลายฝน ปลายชีวิตสับสนแสวงหา ปลายทางอ้างว้างเหว่ว้า และผืนดินกลบหน้าทุกคนจริงจริงคือปลายทาง!
8 ธันวาคม 2544 19:51 น. - comment id 23744
แต่รู้มั๊ยว่าอ่านแล้วชอบจังเลย ไม่ธรรมดาเลยนะ
8 ธันวาคม 2544 20:48 น. - comment id 23760
เขียนได้ดีจังจ้ะ เก็บเอาไว้ใน บทกลอน ที่ชอบด้วยหละ
9 ธันวาคม 2544 00:09 น. - comment id 23821
ชอบกลอนนี้เหมือนกันจ้า...mono..เก็บไว้นานแล้วล่ะ รู้มั้ยจ้ะ
9 ธันวาคม 2544 00:57 น. - comment id 23831
อ่ะ...ขอห่มด้วยคน กะลังหนาวพอดี ^-^
9 ธันวาคม 2544 02:17 น. - comment id 23857
อ่านๆ เพลินๆ มาเจอคำว่าจบแล้วครับ... เลยต้องอ่านอีกรอบเลยจ้า... กลอนเพราะดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
