คลื่นกลอกระลอกซัดเจ้ามัจฉา สายธาราขุ่นข้องไม่ผ่องใส ธารระทมล้มป่วยด้วยมือใคร ที่เคยใสกลายเศร้าเขม่ามัว มัจฉาว่ายตายหมู่ดูแล้วเศร้า ธาราเน่าเขม่าปนระคนทั่ว สกปรกตกค้างช่างน่ากลัว เขียวขุ่นมัวทั่วทิศติดต่อกัน วารีบ้ามัจฉาบ่นทนไม่ไหว จะมีใครไหนบ้างริสร้างสรรค์ มัจฉาหนีวารีป่วยช่วยเหลือกกัน ขืนนานวันอาการหนักจักหมองมัว มัจฉาหนีวารีช้ำแสนลำบาก จึงของฝากสำนวนโดยถ้วนทั่ว อย่ามักง่ายบ่ายเบนเห็นแก่ตัว ถ้ายังมัวแต่ประมาทอาจสายเกิน
8 ธันวาคม 2544 16:29 น. - comment id 23700
เอ....เพลงอะไรน๊าา ที่ร้องน้ำใสเย็นเห็นตัวปลา จำไม่ได้แล้วค่ะ แต่หายากนะค่ะที่จะได้เห็นบรรยากาศอย่างนั้นอีก แต่งดีจังค่ะ
8 ธันวาคม 2544 21:11 น. - comment id 23770
ง่า .... มาช่วยกันรักษาแม่น้ำลำคลองให้สะอาดดีกว่า แหะ ๆๆๆ แถว ๆ ที่ผมอยู่ แม่น้ำพอง เน่าทุกปีเลยครับ
9 ธันวาคม 2544 08:03 น. - comment id 23928
เขียนได้ดีมากจ้ะ ไพเราะในการเล่นสัมผัสในมากจ้ะ มีเนื้อหาที่ดีด้วย
11 ธันวาคม 2544 23:38 น. - comment id 24490
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ ^__^
13 ธันวาคม 2544 23:03 น. - comment id 24899
ว้าวววววว นี่หรือคือภาษาไทย ความอ่อยซ้อย อ่อนโยนของภาษา โอ้ โอ้ i love thailand อิอิอิ