ผจงจัดรัดเกี้ยวบนเกลียวเกศ ยุวเรศมุ่นไล้เรียงไรผม กันขนงองค์อรดั่งศรคม ลูบชื่นฉมแป้งจันทร์สุคันธา เนียนพิลาส ชาด โชติบนโอษฐ์นิ่ม นวลถนิมพริ้มสราญปานเรขา ห่มสไบ สีขาบ ทาบกัลยา โฉมสุดานุ่งผ้ายกกนกลาย แล้วสวมสอดกรรณาภรณ์อ่อนระยับ เรียงประดับก่องเก็จด้วยเพชรสาย พาดสังวาลย์รูปมะเฟืองเฟื่องพรรณราย เยื้องยังฉายคันฉ่องส่องพักตรา
13 มกราคม 2548 22:13 น. - comment id 405576
อยากจะเขียนให้ได้แบบนี้บ้างจังค่ะ คงต้องขอศึกษาเป็นแนวทางบ้างนะคะ ............................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
13 มกราคม 2548 22:15 น. - comment id 405579
สีขาบ นี่สีอิหยั๋งหนอ ค่า กลอนนี้อ่านแล้วได้อรรถรส ดีมากๆๆค่ะ ชมด้วยใจจริง
13 มกราคม 2548 22:36 น. - comment id 405618
....คุณลี่คะ ได้อ่านบท ปันขวัญ ของคุณแล้วชอบมากเช่นกัน แนวการใช้คำแบบเดียวกันค่ะ ...สีขาบ แปลว่า สีน้ำเงินแก่อมม่วง
13 มกราคม 2548 22:52 น. - comment id 405646
มาดูแม่ศรี สาวสะ แต่งตัวอยู่ค่ะ
13 มกราคม 2548 23:01 น. - comment id 405659
อยากเห็นองค์จิงของนาง ว่าจะอรชรงดงามปานไหนหนอ
13 มกราคม 2548 23:22 น. - comment id 405683
......นางมิใช่ปิ่นยุพาพญาหงส์ ...ซึ่งธำรงควรประณตในยศถา ...มีเพียงงามในดำริจริยา ...อันควรค่ากุลนรี..มณีเมือง
14 มกราคม 2548 00:22 น. - comment id 405718
เกศาดำขลับดังกาน้ำ ยามเมื่อนางเยื้องยางดั่งนางหงส์ เอวอรกิ่วรัดน้องอนงค์ โฉมยงงามล้ำเกินใคร
14 มกราคม 2548 20:21 น. - comment id 406107
ใช้ถ้อยคำสำบัดสำนวน ที่สละสสลวยแบบนี้ ผมคงทำตามด้วยไม่ได้ครับ ช่างละไมมองถ้วนทุกส่วนสัด เพชรรัตน์หม่นหมองมองตกสี ผิวผุดผาดประหลาดใจใช่เทพี ดวงฤดีพี่ตกหล่มหลุมรักนาง
14 มกราคม 2548 23:59 น. - comment id 406270
......หาใช่รูปจำแลงในแสงแข ...ฤดีแดปราศพะวง ฤา สงสัย ...มีเลือด..เนื้อ.....เกิดก่อ....เป็นอรทัย ...นวลประไพมิใช่เล่ห์แห่งเทวัญ
17 มกราคม 2548 11:13 น. - comment id 407651
ขอนั่งเป็นกองเชียร์อยู่ด้านข้างค่ะ วางไปนานแล้วกลับกลอนและกวี
17 มกราคม 2548 11:14 น. - comment id 407652
ขอนั่งเป็นกองเชียร์อยู่ด้านข้างค่ะ วางไปนานแล้วกับกลอนและกวี