หัวใจฟ้านั้นมีเพียงแค่หนึ่ง ที่หวังพึงยอดภูที่สั่นไหว หัวใจฟ้าร่ำร้องหาอยู่มิไกล ฟากฝั่งนั้นรู้หรือไม่ว่าเฝ้ารอ... ห้วงใจนั้นยกให้ทั้งดวงจิต แต่ห่วงใยมิ่งมิตรจึงอยากขอ ให้รักนั้นมิร้างไกลยังถักทอ แม้อาจท้อก็อย่าหวั่นหรือครั่นคราม... รู้แต่ห่วงทุกยามที่ห่างหาย รู้แต่ห่วงมากมายทุกทุกยาม รู้ว่าห่วงมากล้นจนติดตาม แม้จักข้ามขุนเขามิหวั่นกลัว... กลัวนะกลัวว่ามากไปจะเกินรับ กลัวความลับในใจจักล้นตัว จึงมีบ้างบางครั้งฟ้ามืดมัว แต่หัวใจฟ้านั้นมิเคยจะมืดมน... ...เพราะห้วงใจมากล้นด้วยคำนึง... ...ณ วันนี้หรือวันไหนหัวใจฟ้ามิเคยแปรเปลี่ยน ฟ้าจะยังอยู่คู่ขุนเขา แม้จักมีขวากหนามก็ตามที่... ...ขอเพียงขุนเขานี้ยังคงเดิม...
13 มกราคม 2548 19:57 น. - comment id 405450
โอ้โห รักดังขุนเขาเลย
13 มกราคม 2548 21:22 น. - comment id 405517
อยู่ไหนหนอ มารับขวัญ milkkyway หน่อยเร้ว
14 มกราคม 2548 11:28 น. - comment id 405854
มารับแล้วจ้า..มามะ..ขวัญมะ..
14 มกราคม 2548 16:03 น. - comment id 405993
มายิ้มให้นะคะ milkkyway...คนที่รอคอยมาแย้วค่ะ ไปนะคะ