เพียงแค่อยากพบหน้า ไม่ได้เรียกร้องให้คุณค่า...กลับมาเหมือนเก่า รู้ดีว่าต่อแต่นี้ไม่มีเรา และฉันก็เป็นเพียงภาพเงา..ที่เลือนลาง ผู้หญิงคนนี้สินะที่ดูแลเธอ ในวันที่เราไม่พบเจอ..อยู่ไกลห่าง ระหว่างเธอกับเขาเกิดความผูกพันเบาบาง แต่กลับบดบังรักฉันจนเจือจาง..กับวันเวลา เพียงแค่อยากยิ้มให้ครั้งสุดท้าย ก่อนทอดทิ้งความหมายคนตรงหน้า จดจำไว้อย่าง..หากถูกเขาทิ้งขว้างซมซานกลับมา ผู้หญิงใจร้ายคนนี้จะไม่มีแม้บ่า..ซับน้ำตาให้เธอ
8 ธันวาคม 2544 11:07 น. - comment id 23621
ยิ่งร้ายยิ่งรักยิ่งเจ็บช้ำ ยิ่งตอกย้ำยิ่งตรมยิ่งหม่นหมอง ไม่มีไหล่เธอเขามีไหล่หญิงอื่นคอยเฝ้าจอง อยากขอร้อง ลืมลืมไป นั่นแหละดี
8 ธันวาคม 2544 12:25 น. - comment id 23648
ดีนะ..อิอิ กลอนเพราะจัง แสบดี
8 ธันวาคม 2544 16:09 น. - comment id 23696
จบแบบสะใจดีครับ ... การตอบแทน ที่เหมาะสมกัน..ให้กับคนที่ทำร้ายคุณ ... แล้วจะแวะมาอ่านกลอนของคุณอีกนะ
9 ธันวาคม 2544 04:56 น. - comment id 23902
ใจร้าย...จริงหรือเปล่า ???
9 ธันวาคม 2544 17:49 น. - comment id 24026
ผมว่าถ้าเขาทำผิดเราควรจะให้อภัยแก่เขา นะครับ เพราะความรู้สึกของคนที่เคยรัก ..มันย่อมให้กันได้
12 มกราคม 2545 16:34 น. - comment id 30067
ดีซะอีกจะได้รู้ว่าเราก็ไม่อ่อนแอเหมือนกันสามารถหาคนที่ดีกว่าได้ ผู้ชายก็ยังนี้แหละสำนึกตัวเมื่อสาย