ถูกปล่อยเกาะ..

คนเมืองลิง

ถูกตัดหาง ปล่อยวัด คัดปล่อยเกาะ
ถึงคราวเคราะห์ หมดอาลัย ไร้สงสาร
เคยพากเพียร เรียนสอน เรื่องกลอนกานท์
ฝึกเขียนอ่าน เลือนนิด ผิดใจครู..
คงรำคาญ พานเบื่อ เหลือจะรับ
ถึงต้องขับ ต้องไล่ ให้อดสู
หมดเยื่อใย ไมตรี ที่เอ็นดู
แสนหดหู่ รันทด หมดแล้วใจ
หมดทางเลือก ถูกเสือกไส แถมไล่ส่ง
ขืนอยู่คง ทุกข์ท้น ทนไม่ไหว
ขอเลือกเกาะ หลังครู อยู่ต่อไป
มิขอไกล เป็นดั่งเงา เฝ้าตามตัว
ยิ่งสลัด ยิ่งยึดติด มิคิดปล่อย
ตาละห้อย วิงวอน อ้อนไปทั่ว
อย่าสะบัด พลัดหลุด สุดหวาดกลัว
ใจระรัว พานจะล้ม เป็นลมพลัน
หากคิดปล่อย ลอยแพ  แลที่เหมาะ
เลือกจำเพาะ เกาะสวาท หาดสวรรค์
เกาะเสม็ด เพชรระยอง ผ่องอำพัน
คงสุขสันต์ ธรรมชาติ ปราศมลทิน
น้ำทะเล แสนสะอาด พิลาสใส
งามวิไล ทั่วถ้วน ชวนถวิล
วอนคุณครู ช่วยส่ง คงสมจินต์
ยอมสู่ถิ่น เชิญปล่อย ลอยแพเรา
ถ้าครูว่าง วันไหน ขอให้บอก
ไม่กลับกลอก ของใช้ ใส่กระเป๋า
เตรียมตัวพร้อม เดินทาง อย่างซบเซา
ปลายทางเรา มีพี่ปราย หมายเลี้ยงดู
ฮือ...ฮือ..จ๋อถูกปล่อยเกาะอ้ะ..เศร้า เหงา โดดเดี่ยว เดียวดาย เฮ้อ..เดี๋ยวพี่ๆน้องๆคงตามมาอยู่เป็นเพื่อนนะ.. 

           * ปลอบใจจ๋อ *       กอกก
มาสิมา  จ๋อจ๋า  มาอยู่เกาะ
รับเฉพาะ  คนดี  ที่เฟ้นหา
หนึ่งในแดน  แผ่นดิน  ถิ่นพารา
มีวาสนา  พำนัก  สักเท่าใด
กระท่อมน้อย  คอยจ๋อ  รอริมหาด
ตามฝันวาด  ระเบียงกว้าง  สว่างใส
ดูตะวัน  นั้นลา  ขอบฟ้าไกล
โมบายไหว  ไกวแกว่ง  ตามแรงลม
โต๊ะไม้ตั้ง  นั่งเพียร  เขียนกานท์กาพย์
รู้ซึมซาบ  กับอักษร  เป็นกลอนขม
น้ำตาไหล  ให้ย้อน  ตอนอกตรม
ปวดระทม  ครูทิ้ง  ยิ่งโศกา
บ่นคิดถึง  ซึ้งใจ  ในน้องพี่
ไทยโพมนี้  มีไหม  ใครห่วงหา
ยิ่งยิ่งคิด หลั่งมา  นะน้ำตา
จ๋อโหยหา  ขอคอมพ์  มาย้อมใจ
ไม่เอาน่า  จ๋อจ๋า  อย่าโศกเศร้า
เดี๋ยวจะเอา  ปูม้ามา  อย่าเฉไฉ
ปลาหมึกลวก  บวกกั้งทอด ..ยอด..สะใจ
หม่ำเข้าไป  ให้ลืม..ขมขื่นทรวง
             *****************
เมื่อต้องมามีภาระดูแลจ๋อ  เหนื่อยไหมใจ
คอมพ์ก็จะเอา บอกว่าขาดไม่ได้ ใจจะขาด
น้ำเมรัยก็ขอหน่อย บอกว่าแก้กระหาย
กุ้ง ปู ปลา กั้ง หอยหวาน วนเวียนสลับเสิร์ฟออกมา
ตาละล้า..ร้องหา คาราโอเกะอีก  โอย..
โอย..จะบ้าตาย
ใครก็ได้ถ้าอยากมา พี่ปรายก็ขอเชิญ