ลืมไปได้เลย
หยดน้ำยามฟ้าสาง
ลืมไปสักอย่างได้ไหม
ลืมว่าเคยมีใครใฝ่ฝันถึง
ใครที่กาลครั้งหนึ่ง
ผูกพันลึกซึ้งเธอหมดใจ
ยอมเธอไปเสียทุกอย่าง
อย่างไม่มีทางยอมใครได้
แต่บทสุดท้ายได้อะไร
เมื่อเธอมีใจให้อีกคน
เคยคิดว่าเข้าใจเธอมาก
ทุกครั้งที่เธอลำบากสับสน
ก็เดือดร้อนก็ดิ้นรน
ทำทุกอย่างจนเธอผ่อนคลาย
หวังเพียงว่าอยู่ที่ตรงนี้
บางทีอาจช่วยอะไรได้
ยามที่เธอไม่สบาย
เธอยังมีใครคอยดูแล
แต่ก็คือความเข้าใจผิด
เธอไม่เคยคิดเป็นมิตรแท้
สิ่งเดียวที่เธอนั้นแคร์
คือคนคอยแก้เหงาหัวใจ
ยามที่เธอไม่มีใครอื่น
กี่วันกี่คืนอยู่ด้วยได้
แต่พอเธอมีใครใคร
เธอไม่เคยสนใจไยดี
ลืมไปได้เลยได้ไหม
ลีมไปตั้งแต่วันพรุ่งนี้
ไม่มีอีกแล้วจะไม่มี
คนโง่สิ้นดี......ที่เคยเป็น