เด็กน้อย เริ่มค่อยฝึกเท้าก้าวย่าง แม่ยิ้มอิ่มใจไม่จาง สรวลอย่างระฆังกังวาน หัดพูดหัดเพรียกเรียกแม่ ชื่นแดดื่มด่ำฉ่ำหวาน ฟังเพลงฟังเรื่องนิทาน ขับกล่อมสำราญรื่นรมย์ เถ้าถ่าน เพลิงผลาญควันคลุ้มขื่นขม วู่วู่หวิวหวิวลิ่วลม หัวใจระทมแหลกราน ระฆังครวญย่ำร่ำไห้ สายฟ้าฟาดใจแตกฉาน กลั้นสะอื้นทดท้อทรมาน ฟ้าดินเป็นพยานรับฟัง มือน้อยคลอกคล้ำดำไหม้ ยื่นไปจากหลุมศพฝัง วอนขอเมตตามายัง แม่ทุกฟากฝั่งแผ่นดิน แม่จ๋า แม่อย่าทิ้งลูกทุกข์ถวิล สงครามเคียดคลั่งพังภินท์ กลืนกินชีพลูกทุกวัน ลูกอยากสุขตามประสา วิ่งย่ำทุ่งหญ้าพาฝัน อยากเบิกบานผลินิรันดร์ เหมือนดอกไม้อันงามตา อยากเติบใหญ่กล้าปรากฏ เริงร้องเพลงบทเสน่หา สงครามคามคุกรุกมา แม่จ๋าช่วยป้องผองภัย ร่างลูกย่อยยับดังฝัง เสียงลูกก็ยังสดใส กลางซากถ่านเถ้าเผาไฟ หญ้าใหม่จะยืนชื่นบาน ระฆังมรณะย่ำแล้ว เสียงแว่วเยือกหนาวร้าวฉาน แม่โปรดช่วยเหลือเจือจาน ลูกไม่ต้องการสงคราม
unicorn 4 ม.ค. 2548 12:21 น. - ID 68636 
1415
1
0
4 มกราคม 2548 15:19 น. - comment id 399557
อ้อค่ะ นึกว่าจะมาอ่านงานของคุณ ขออภัย
4 มกราคม 2548 15:22 น. - comment id 399561
ทีแรกผมเห็นนึกว่าร้อยแก้ว...อิอิ สวัสดีปีใหม่นะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
