นิทานในวันเหงา ของท้องฟ้าที่ดูเศร้าและหมองหม่น กับใจดวงหนึ่งที่ดูสับสน อ่อนไหวซะจน..ไม่คิดจะเข้าใจ เขียนเรื่องราวจากจิตสำนึก ด้วยความรู้สึกส่วนลึกที่บรรยายได้ ว่าความเหงาน่ะ..ทรมานแทบตาย ที่บางครั้งกว่าจะหาย..กลับต้องลงเอยมากมายด้วยน้ำตา ตอนจบของนิทานความเหงา ก็คงไม่พ้นจากความเศร้านั่นแหละหนา สุดท้าย..คนเหงาหนึ่งคนกับใจที่อ่อนล้า ก็คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องราวของเวลา..ที่จะรักษาความรู้สึกข้างใน ... เขียนขึ้นมา จากวันที่รู้สึกเหงามาก.....มันนานมาแล้วล่ะ
7 ธันวาคม 2544 13:20 น. - comment id 23381
วันนี้เป็นคนใหม่แล้วใช่ไหมคะ.. เวลารักษาคุณหายดีรึยัง.. เป็นคนใหม่เถอะค่ะ..โลกของคุณจะได้สวยงามยังไงล่ะ ..เอาใจช่วยค่ะ
7 ธันวาคม 2544 17:31 น. - comment id 23441
เมื่อเหงายังมีกลอนเป็นเพื่อนไง อิ อิ
7 ธันวาคม 2544 17:41 น. - comment id 23444
นิทานความเหงาปนเศร้าของคุณ..อ่านแล้วกระทบความรู้สึกดีค่ะ เป็นวันที่ 2...แล้วที่แวะมาอ่านกลอนของคุณ ชอบค่ะ..
7 ธันวาคม 2544 18:01 น. - comment id 23448
ใช้ความรู้สึกในวันเก่าเอามาเขียนกลอน.....แต่ในโลกของความจริง ทำให้ชีวิตที่ผ่านไปสดใสขึ้น และดีขึ้นเรื่อย ๆ นะจ้ะ.....เอาใจช่วย ผู้ชายคนเดิมอยู่เสมอนะ.....
7 ธันวาคม 2544 22:08 น. - comment id 23505
อยู่ในโลกของความเหงาด้วยคน ใครเหงา ก็ยังมี dokkoon เป็นเพื่อนในโลกแห่งความเหงานะ
7 ธันวาคม 2544 23:50 น. - comment id 23526
ความห่างอาจทำให้เกิดความคิดถึง ความไกล อาจทำให้เกิดความเหงา ความรักอาจทำให้เกิดความเศร้า และทุกเรื่องราวก็อาจเป็นที่มาของนิทานบทต่อๆไป จะคอยตามอ่านนะคะ
8 ธันวาคม 2544 12:15 น. - comment id 23644
ฟังนิทานของฉันบ้างจะดีไหม นิทานใจ นิทานรัก นิทานฝัน นิทานที่ บอกตอนจบ สอนใจกัน นิทานนั้น คือบทเรียนว่า อย่ารักใคร(ให้มากเกิน)
8 ธันวาคม 2544 12:19 น. - comment id 23647
เริ่มเรื่องใหม่ นิทานจาก ธรรมชาติ รอหวังวาด โลกใหม่ ด้วยใจฝัน ให้โลกสวย รักฟ้าใส ไปด้วยกัน เรื่องรักนั้น ผ่านมา ก็ผ่านไป รักสายลม แดดกล้า ทะเลสวย รักมากด้วย ดวงใจ ไม่ร้าวไหว รักบริสุทธิ์ เหนือรัก กว่าสิ่งใด มาฝากใจ ฝากฝัน รักสิ่งแวดล้อมเรา
8 ธันวาคม 2544 13:23 น. - comment id 23671
ปลดปล่อยความเหงาออกมา แล้วจะรู้ว่าทุกสิ่งยังมีความหวังอยู่เสมอ