สามัคคี เมื่อเรากล้าฝ่าร้าย.........ลมแรง ฝนกระหน่ำทิ่มแทง................แสบหน้า หนาวสุดสุดไร้แรง..................แดดดับ ทีละก้าวแกร่งกล้า.................ฝ่าด้วย ใจทะนง สิ่งล่อหลงมากล้น.........ตามทาง กระชับมืออย่าวาง.................อย่าทิ้ง เศรษฐกิจทุกอย่าง.................ล่มเพราะ ชุ่ยแฮ ประหยัดประเสริฐกลิ้ง-..........กลับได้ ลุกยืน คืนความมืดยืดเยื้อ.......ลมฝน พายุพัดสาดจน.....................สั่นสะท้าน ถ้าต่างขาดอดทน..................สู้ทุกข์ นั้นนา ย่อมจะล้มสุดต้าน.................ต่อด้วย ภัยพลัน กระชับมือให้มั่น...........เถิดมิตร ใจย่อมจะมีสิทธิ์....................ไม่ท้อ ใจหลอมรักกอบกิจ................สำเร็จ ใจอ่อนแอแป้ป้อ....................ย่อมไร้ พลังแรง แฝงต่อสู้ย่างก้าว..........เท้าไป อย่าประมาทหนามไหน.........ถี่ถ้วน ประสานจิตประใจ................ให้มั่น- คงนา ทุกสิ่งทุกอย่างล้วน................เลิศด้วย สามัคคี วันเดือนปีผ่านพ้น........ร้อนหนาว มือเกาะกุมทุกคราว..............อย่าเว้น มีความยากมากยาว.............รออยู่ อีกเอย มือจับมือไต่เต้น...................ต่อสู้ ต่อไป ............................................................................
1 มกราคม 2548 14:10 น. - comment id 398305
สวัสดีค่ะ คุณปรีดี .. โคลงสี่ความหมายดีค่ะ ชอบบทนี้ .. กระชับมือให้มั่น...........เถิดมิตร ใจย่อมจะมีสิทธิ์....................ไม่ท้อ ใจหลอมรักกอบกิจ................สำเร็จ ใจอ่อนแอแป้ป้อ....................ย่อมไร้ พลังแรง แต่สงสัยว่า ทำไมบาทที่สี่ของทุกบท วรรคท้าย จึงมีเคาะเว้นวรรคคะ
1 มกราคม 2548 14:53 น. - comment id 398317
ถึงคุณ อัลมิตรา พอดีคุณลุง ไม่ได้เป็นคนพิมพ์นะค่ะ คือดิฉันเป็นหลานคุณลุง....พิมพ์ผิดนะคะ บาทที่สี่ของทุกบท วรรคท้าย ไม่มีเคาะเว้นวรรคคะ .... ขออภัย จริง ๆ ................................................................ ................................................................ ที่ต้นฉบับของคุณลุงปรีดี ไม่มีเคาะค่ะ ขอโทษอีกครั้งที่พิมพ์ผิด.. ................................................................
2 มกราคม 2548 13:22 น. - comment id 398566
ToK.ปรีดี ส วั ส ดี ปี ใ ห ม่ ค่ ะ สุ ข ภ า พ ร่ า ง ก า ย แ ข็ ง แ ร ง มี ค ว า ม สุ ข..แ ล ะ พ บ เ จ อ แ ต่ สิ่ ง ดี ๆ..ต ล อ ด ปี..ต ล อ ด ไป ภู ต ะ วั น