มนต์รักงามยามราตรี

แก้วประเสริฐ

                มนต์รักงามยามราตรี 

          ณ ราตรีหนึ่งอบอวลชวนฝันใฝ่
โลกวิไลยามค่ำงามสรรค์หา
จันทร์ลอยฟองแสงนวลเย้ายวนตา
มวลดาราเรืองรองส่องประกาย
          ดาวเหนือพร่างกระจ่างเลิศเพริศยิ่งนัก
หมีใหญ่จักรายล้อมอ่อนน้อมถวาย
ทั้งลูกไก่คล้ายโคมโน้มพรรณราย
ดาวคันไถกลายเป็นชื่อคนเกรงกลัว
          อีกจระเข้เหหันพลันฟาดหาง
หมีน้อยกร่างวางท่ามองดูสลัว
แมงป่องเล่าเฝ้าชูหางจนเลยตัว
อีกดาววัวอวดเขาเร้าโรมฟ้า
          จันทร์ข้างแรมมองชัดจัดเป็นเสี้ยว
ค่อยลดเลี้ยวเที่ยวท่องท้องเวหา
งามระยับพรายพร่างสุดพรรณนา
ล้วนสรรค์หาละลานตาน่าชื่นชม
          ลมพัดเฉื่อยเอื่อยเย็นเข้าแผ่ซ่าน
สะท้านผ่านน้ำค้างโปรยโรยแสงโสม
พรมพฤกษาประกายเคล้าเร้าอารมณ์
กลิ่นหอมบ่มรมระรื่นสะท้อนทรวงใน
          เสียงหรีดหริ่งเรไรพิไลร่ำ
ชวนร้องรำพร่ำพลอดออดอ้อนใส
ระยิบวะวับจับหิงห้อยพลอยไฉไล
ใบไม้ไหวเสียดสีไปคล้ายเสียงเพลง
          โลกยามค่ำงามยิ่งนักชักหวั่นไหว
เร้ารึงใจให้อบอวลล้วนเขนง
หากมีน้องร้องเคียงข้างมิวังเวง
พี่บรรเลงน้องขับกล่อมก่อนนิทรา
          ยิ่งเพ่งพิศจิตยิ่งฝันสวรรค์บรรเจิด
สุดเลอเลิศประเสริฐนักรักหวนหา
ความหวานชื่นระรื่นรสเปรียบกานดา
สุดไขว่คว้ามาโลมเร้าเคล้าราตรี.
               ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙