๏ จะนั่งนอนร้อนรนทุรนร้าย จะแคลนคลายข่มทุกข์ละทุกข์ถอน เพราะแปลบปราณปานจะขาดใจขาดรอน จะเพลาผ่อนฉันใดหรือใดมี อยากติดปีกบินไปให้ถึงฟ้า คงรอนราร้อนรุมกุมวิถี ลมเย็นไล้ให้ชื่นคืนฤดี ปานนทีนฤมาณความซ่านเย็น อ่อนร้อนรอนถอนผ่อนตอนก่อนก่อน เคยสะท้อนสะท้านใจไข้ขุกเข็ญ เคยปลงใจไม่คิดติดประเด็น ทุกข์จึงเร้นหลีกลี้หนีหน่ายคลาย จะนั่งนอนร้อนใจทำไมเล่า จะซึมเศร้าโศกกระไรหักใจหาย โลกยังสุขสนุกได้ทั้งใจกาย ขอเพียงหมายมุ่งรับซึมซับทรวง ๚
6 ธันวาคม 2544 23:21 น. - comment id 23276
เพราะมากครับ ความหมายดีด้วยครับ
7 ธันวาคม 2544 05:59 น. - comment id 23310
เพราะเหมือนเดิมครับ...อ่านทีไรรื่นทุกที่เลย... ยอดเยี่ยมที่สุดเลยจ้า
7 ธันวาคม 2544 10:51 น. - comment id 23332
เยี่ยมครับ..ภาษาที่ใช้ก็เป็นกลอนราชสำนักราชครู..ผมแต่งเป็นแต่กลอนตลาดภาษาพื้นๆ ตรงๆไม่ต้องแปล..อยากแต่งเป็นเหมือนอาจารย์จัง
7 ธันวาคม 2544 18:23 น. - comment id 23463
นั่นสิ..จะสุขจะทุกข์ก็อยู่ที่ใจ....ความหมายดีจ้ะ
9 ธันวาคม 2544 15:00 น. - comment id 23998
เป็นกำลังใจให้...วฤก...ด้วยเช่นกันค่ะ