บางปู

นกตะวัน

หลังอาหารเช้า เราไม่รอช้ารีบเดินทางออกจากร้านอาหาร ยศขับรถออกจากตลาด แล้วเลี้ยวขวาที่หอนาฬิกา แล่นไปตามถนนสุขุมวิทซึ่งสองข้างทางยังไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงเท่าใดนัก ถนนยังคงขรุขระทรุดโทรมเหมือนเดิม แต่รู้สึกยินดีที่น้ำในคลองทางด้านซ้ายของถนนยังคงใส และมีพรรณไม้น้ำขึ้นหนาแน่น มิใช่น้ำครำเหมือนในคลองอื่นๆของกรุงเทพฯ เราใช้เวลาไม่นานนัก จึงเดินทางมาถึง สถานตากอากาศบางปู  ทางด้านขวาของถนน 
โอ้บางปูอยู่ใกล้ใคร่เยี่ยมหา			
ยามหนาวมาเยือนถิ่นกินอาหาร
ดื่มเบียร์สดรสอร่อยค่อยสราญ		
ภัตตาคารเคียงน้ำตั้งล้ำไกล
มองเห็นนกวิหคเหินเพลิดเพลินแท้		
บ้างลงแช่ลอยเฉื่อยน้ำเอื่อยไหล
นางนวลน้อยค่อยเลื่อนเคลื่อนลอยไป		
ดูขวักไขว่คลาคล่ำน้ำทะเล
แต่หาปูดูไปแทบไม่เห็น			
ใยซ่อนเร้นหลบหน้ามาหันเห
เห็นแต่นกปกคลุมสุมปนเป			
ช่างเกเรลืมชื่อเคยลือกัน
คงต้องเปลี่ยนเพี้ยนไปใช้ชื่อนก		
บางวิหคเหินฟ้านามน่าขัน
ปูคงเศร้าเหงากร่อยน้อยใจพลัน		
แล้วแข็งขันเข้าร้องปกป้องบาง
เนื่องจากสถานตากอากาศบางปูแห่งนี้เป็นสถานที่ของทางราชการ สังกัดกองทัพบก ภายในบริเวณสถานตากอากาศจึงยังคงมีสภาพแวดล้อมที่สมบูรณ์ดีเช่นเดิม เพราะเหล่าทหารต่างช่วยกันดูแล และไม่อนุญาตให้ชาวบ้านเข้ามาตัดไม้ทำลายป่าหรือจับสัตว์น้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งปูทะเลและปูแสม ทางด้านหลังซึ่งติดกับทะเลจึงยังมีป่าชายเลนดั้งเดิมหลงเหลืออยู่ให้เห็น และมีแหล่งน้ำกร่อยภายในพื้นที่ให้นกชายเลนและนกน้ำนานาชนิดเข้ามาอาศัยหากิน
ต้อนรับนกนางนวล ชายทะเลบางปู 2
31 ตุลาคม 2547