ฉันควรทำอย่างไร เธออยู่ไกลเกินมือจะไขว่คว้า ยิ่งเอื้อมยิ่งห่างลอยคว้างสุดสายตา ยิ่งค้นยิ่งหาเธอยิ่งมุ่งหน้าเดินจากไป เธอคงไม่รู้ ฉันรอวันนี้มาแสนนาน ให้สายลมพัดผ่านนำความอ่อนหวานเข้ามาชิดใกล้ เธอมาพร้อมกับสายลมหนาว ......และเรื่องราวที่ไร้สาระมากมาย เสียงหัวเราะที่จริงใจ ฉันสัมผัสได้เมื่อแรกเจอ แต่แล้ว..สายลมก็พัดพาเธอจากไป คงเหลือแต่รอยยิ้มสดใสที่อยู่ในใจของฉันเสมอ ฉันได้แต่เฝ้าตามหาและหวังว่าซักวันคงได้พบเธอ ยิ่งคอย...ยิ่งหวัง...ยิ่งพร่าเบลอ ก่อนน้ำตาล้นเอ่อ ฉันควรตัดเธอ.ออกจากใจ แต่ละวันผ่านพ้นปนความเงียบเหงา ฉันยังมีเงาของเธออยู่เคียงชิดใกล้ วันนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอไม่ได้อยู่แสนไกล แต่เธอมีภาระมากมายที่ต้องให้ความสำคัญ ฉันควรทำยังไงดี ให้เธอรู้ว่าที่ตรงนี้ยังมีฉัน อยากรู้จัก..อยากห่วงใย อยากมีเธอใกล้ๆ..ให้ใจได้ผูกพัน ทุกสิ่งทุกอย่างคงเป็นได้แค่ฝัน ...เพราะไม่มีวันที่เธอมองผ่านมา
26 ธันวาคม 2547 15:41 น. - comment id 396310
เพราะมาก ซึ้งมากอ่ะ ทราย เข้าใจถึงตัวละครในนี้เลยอ่ะ เราก้อเคยเจอเหตุการแบบนี้เหมือนกัน เศร้าเนอะ ได้แต่เก็บรอยยิ้มจริงใจนั้นไว้ในใจ ตลอดไป...
27 ธันวาคม 2547 12:56 น. - comment id 396700
คงจะผอมมาก ถ้าอย่างนี้คงพัดพาไปถึงไหน ๆ แล้วละ อย่ารอเลย อิอิ
23 มกราคม 2548 04:00 น. - comment id 411427
เอาใจช่วยนะจ๊ะ...รอต่อไป...เค้าหมดภาระแล้วคงมาอ่ะ