หอมรวยรินกลิ่นแก้วแผ่วระรื่น คิดถึงคืนเราสองครองสุขสันต์ ลมรินล้อ...ช่อแก้วกรุ่นอุ่นทรวงพลัน กลางแสงจันทร์สวรรค์ตรึง...ซึ้งอุรา พี่บอกหอมใดเล่าเท่าหอมแก้ม ที่น้องแถมให้ชมพรมเสน่หา หอมกลิ่นแก้วหอมใดเล่า...เท่าชีวา แก้วเทียบค่า...มณีที่..มีจากดิน พี่จากไปไกลถิ่นทิ้งกลิ่นแก้ว วันนี้แล้วพี่คงหวนครวญถวิล ไม่ลืมแก้ว...ให้น้ำตา...แก้วไหลริน แก้วคง...สิ้นใจตาม...ความระทม หอมรวยรินกลิ่นแก้วอีกแล้วพี่ แก้วกลิ่นนี้ที่เราสองครองสุขสม ลมรินล้อ..ช่อแก้ว...แผ่วพร่างพรม น้องยังบ่มกลิ่นแก้วนี้..รอพี่คืน
20 ธันวาคม 2547 15:23 น. - comment id 392418
บ่มไว้เผือด้วยแล้วกัน.. แก้วกลิ่นละมุด
20 ธันวาคม 2547 15:33 น. - comment id 392434
แวะมาอ่านงานเพราะๆค่ะ
20 ธันวาคม 2547 17:07 น. - comment id 392523
บ่มดอกข้าวขาวจริงทิ้งข้าวเปลือก จะเก็บเลือกซุกไว้ในใจฉัน แต่แก้วกลิ่นละมุดผุดขึ้นพลัน ใจกระสันต์อยากเหล้า...เคล้ากวี นะจ๊ะ คุณดอกข้าว แก้วกลิ่นละมุด ทิกิ แวะมาอ่านบ่อยๆ นะจ๊ะ ขอบคุณมาก บางครั้งเครื่องถูกล๊อกไว้ไม่ให้โพสกลอนจ้ะ เหมือนใจที่ถูกกักเลย อิอิ ขำตัวเองน่ะ ขอบคุณค๊าบบบ
20 ธันวาคม 2547 22:24 น. - comment id 392715
กลอนแต่งได้ดีค่ะ ยังไงก็บ่มเผื่อผู้หญิงไร้เงาด้วยก็ได้นะค่ะ อิอิ
21 ธันวาคม 2547 12:56 น. - comment id 392956
แก้วกลิ่นเอ๋ยเคยโลมโน้มใจจิต สร้างชีวิตพลิกหวนรัญจวนหา หนาวอีกแล้วกลิ่นแก้วร่ำโชยมา ชื่นอุราอดรำพันฝันตราตรึง. แก้วประเสริฐ. เขียนกลอนได้อ่อนไหวเร้าอารมณ์จริงๆครับ