ท่ามกลางคนวุ่นวายฉันแอบเหงา นั่งจับเจ่าเศร้าใจภายในอก แมวเดินผ่านตัวสั่นงันงก หรือเจ้าพกความกลัวติดตัวมา ณ ที่ซึ่งฉันแอบเหงาอ้างว้างจิต โอ้ชีวิตนี้หนอใครสรรหา หรือสวรรค์เล่นกลมารยา มาลักพาหัวใจให้ซึมเศร้า คนเดินผ่านหัวเราะสนุกสนาน แสนสำราญสุขใจไม่มีเหงา แต่เหตุใด..ฉันจึงหลงมัวเมา ในความเหงาเนาว์เนิ่นทุกวี่วัน - -
19 ธันวาคม 2547 19:18 น. - comment id 391878
เหมือนดั่งคนเหงากลางคนเป็นพัน บอกไม่ได้ว่าทำไม คนมากมาย แต่ไม่มีใครสักคนจับใจฉัน แวะมาอ่านค่ะ
19 ธันวาคม 2547 19:20 น. - comment id 391879
เพราะจัง
19 ธันวาคม 2547 21:17 น. - comment id 391981
บ่อยครั้งที่ลำพังนั่งพร่ำเพ้อ ปล่อยจิตเผลอคิดย้อนก่อนสุขสันต์ โอ้ ความเหงากุมจิตคิดรำพัน เห็นแมวสั่นจึงถามยั่ว ..กลัวอะไร กันจ๊ะ ..
19 ธันวาคม 2547 21:33 น. - comment id 391991
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*มานั่งข้าง ๆ เป็นเพื่อนนะค่ะ จะได้ไม่เหงา อิอิ กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
20 ธันวาคม 2547 01:32 น. - comment id 392130
ถึงเหงา แต่ก็ยังไม่ชาวไทยโพสนะ อย่าเหงานานละ
20 ธันวาคม 2547 14:32 น. - comment id 392379
จะมีไหม ใครสักคนที่เป็นของเรา .. เหงาเหมือนกันครับ เข้าใจความรู้สึกนี้ได้ดี ..
20 ธันวาคม 2547 16:54 น. - comment id 392512
ไม่ต้องแอบหรอกค่ะ เห็นกันหมดแล้ว อิ อิ..