หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
ไล่แสงมาทีละน้อย ทีละน้อย จนเรื่อรางพร่างพร้อยด้วยพลอยแสง อาบขอบฟ้าหล้าโลกจนโชกแดง ก่อนจะแต่งแสงฉาดฉานดาดฟ้า ฟ้าฉาดสาดแสงมาแต่งโลก คลี่เปลวห่มเหวชะโงกโตรกผา รินสางรางแสงจนแจ้งตา ระบายบ่าแสงรี่ด้วยสีพลอย เช้าแล้วคนดีของชีวิต อาทิตย์ผลิบานและสานสร้อย ทรงกลดสุกปลั่งยั้งคอย นิ่งลอยกลดวงที่ทรงตน แสงพลอยตะวันพรรณราย ฉาดสายฉายแสงเหนือแห่งหน เบิกฟ้าหนาวชืดคืนมืดมน เบิกตาคนให้แจ้งซึ่งแพร่งทาง ! ๑๔ ธันว์ ๒๕๔๗
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก 15 ธ.ค. 2547 22:04 น. - ID 67614 
945
4
0
15 ธันวาคม 2547 22:21 น. - comment id 389566
อยากเป็นคนถูกจูงเดิน คงจะเผอิญนะค่ะนี่ แต่ด้วยเราดวงไม่ดี จึงไม่มีใครจับจูง อิอิ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอค่ะ*-*
15 ธันวาคม 2547 22:22 น. - comment id 389567
หวัดดีคุณหมี่ มาคนแรกเลยเขิล 5555 ... ว่าไงเรื่องที่กำลังพยายามทำอยู่เป็นรูปเป็นร่างรึยัง?
15 ธันวาคม 2547 23:40 น. - comment id 389637
เขาจะแกะสลักน้ำแข็งเหรอ ยัยไหม ?
16 ธันวาคม 2547 00:29 น. - comment id 389671
แวะมาทักทายมาราตรีสวสดิ์นะครับ
16 ธันวาคม 2547 15:25 น. - comment id 390022
แวะมาเยี่ยมค่ะ
16 ธันวาคม 2547 16:48 น. - comment id 390100
อ่านจากเวบพี่หมี่..มาแล้วค่ะ ดินสอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
