ความว่าง..ตรงกลาง

เถ้าธุลี


  พื้นที่ว่าง...
หยุดยืนอยู่กลางทางเดินต่อไปไม่ได้
พื้นที่ว่างสร้างระยะห่างระหว่างเราไว้
สร้างกำแพงจิตใจที่มองไม่เห็นได้ด้วยตา
   ว่างเปล่า...
อยากเข้าถึงอยากเดินเข้าไปหา
แต่ถูกขัดขวางให้เดินถอยหลังมา
ไม่สามารถรู้ว่าเธอ..คิดอะไร
   ไม่รู้...
ติดต่อสัมพันธ์กับผู้ใดก็ไม่ได้
กำแพงว่างเปล่ามากมายกั้นเอาไว้
กำแพงที่หัวใจเธอสร้างมันขึ้นมา
   สร้างโลกส่วนตัว...
ไม่ยอมให้ตัวฉันเดินเข้าไปหา
หรือเธอคิดว่าฉันไม่มีค่า
คิดว่าความห่วงหาที่มีให้มัน..น้อยเกินไป
   ความว่าง...
จะสร้างความว่างตรงกลางไว้ไปถึงไหน
ลดพื้นที่ว่างแล้วมองหน้ากันบ้างเป็นไง
เผื่ออะไรอะไรจะดีขึ้นถ้าเราได้ใกล้ชิดกัน
   				
comments powered by Disqus
  • ดอกข้าว

    15 ธันวาคม 2547 12:34 น. - comment id 389107

    ลดระยะห่างระหว่างเราจะได้ไหม
    ฟ้ากว้างไกลยังใกล้มาบรรจบ
    พื้นดินต่ำฟ้าแล้วลงมาพบ
    รักเราลบรอยห่างหันมาเคียง
  • ผู้หญิงไร้เงา

    15 ธันวาคม 2547 12:40 น. - comment id 389112

    พื้นที่ว่างเปล่า
    ืีทุกครั้งที่ก้าวเข้าไปหา
    ได้เพียงแต่ความว่างเปล่าในสายตา
    และความไม่เคยเห็นค่าในสายใจ
    
    กำลังแห่งรัก
    มากมายมากนักสักเท่าไหร่
    ไม่สามารถทะลายกำแพงแห่งหัวใจ
    เพราะเธอยังร้าวไหวเกินจะก่อหัวใจให้ใครครอง
    
    ความร้าวหมองหม่น
    เธอยอมจำนนจนใจไม่สนอง
    ไม่เคยรู้จักไม่เคยห้ามหักความเนืองนอง
    แต่กับเฝ้าครอบครองความหม่นหมองและน้ำตา
    
    ความว่างเปล่าเดียวดาย
    ไม่สามารถพังทลายเพียงแค่ความห่วงหา
    หากเธอไม่มีรักและสิ้นนักกับความศรัทธา
    เราคงไม่สามารถฟันฝ่าสร้างรักและศรัทธาให้เธอครอง
    
    *-*แต่งได้ดีค่ะ ชอบจัง*-*
    
  • ลอยไปในสายลม

    15 ธันวาคม 2547 13:15 น. - comment id 389135

    คุ้น ๆ จังเลย 
    บทนี้ อิ อิ
    ใช่ที่เอาไปลงไหมเนี่ย อิ อิ
    
    .....
    ความว่าง
    ฉันสร้างมันไว้ตรงกลางเธอรู้ไหม
    แต่ตอนนี้เธอมาอยู่ตรงกลางระหว่างใจ
    แม้ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร
    แต่จงรู้ไว้ ฉันคิดกับเธอมากมายเหลือเกิน....
  • แม่จิตร

    15 ธันวาคม 2547 13:41 น. - comment id 389155

    แวะมาชื่นชมผลงาน
  • moonlight

    15 ธันวาคม 2547 14:09 น. - comment id 389174

    หากมั่นใจ จะฟันฝ่า ไปด้วยกัน
    ขอมีฉัน และเธอ ไม่ท้อใจ
    
    แสงจันทร์
  • เถ้าธุลี

    15 ธันวาคม 2547 20:36 น. - comment id 389467

    ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ  
    ........................
    คล้าย ๆ กะที่แต่งเอาไปลงจุลสารชมรม  แต่เปลี่ยนเนื้อหานิดหน่อยน่ะแวว
  • เมกกะ

    15 ธันวาคม 2547 20:48 น. - comment id 389488

    แบกฆ้อนมาแว้วจ้าน้องนา
    
    อิอิ  ทุบ ทุบ ทุบ  จิ๊จิ๊  ดูจิ๊  จะเหลือมั้ย ฮิๆๆๆ 
    
      
    
    +-*-+  +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+  +-*-+
    
  • เถ้าธุลี

    15 ธันวาคม 2547 22:22 น. - comment id 389569

    โอ๊ะโอ  ... แหลกหมดแล้วค่ะ  ค้อนนะคะ ไม่ใช่กำแพง.....
  • ไวยากรณ์

    16 ธันวาคม 2547 11:39 น. - comment id 389840

    แวะเอา ต้นไม้มาปลูกแล้ว
    
    พื้นที่จะได้ไม่ว่าง ... ไร้ประโยชน์ครับ
    
    
  • บริวารเงา

    16 ธันวาคม 2547 16:29 น. - comment id 390078

    คุ้นโคตร...
    
    เครียดนักก็ใช้พลังคลื่นเต่าเลยลีน่าร์แมน
    เดี๋ยวเอาหนังแก้เซ็งมาให้ยืมดู
  • เถ้าธุลี

    16 ธันวาคม 2547 22:23 น. - comment id 390253

    ดี ๆ ยืมกลับบ้านไปดูด้วยนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน