ไงจ๊ะ คนเก่งของฉัน น้ำอะไรกันนั่นไหลจากสองตาที่กล้าแกร่ง คงจะเจ็บปวดรวดร้าวอย่างรุนแรง แววตาที่ฉายแสง...ทรนงอยู่ไหนกัน พอเจ็บจากคนนั้น...ก็หันมาหาคนทางนี้ ฉันไม่ใช่พระหรือชี...จะได้ใจบุญสุนทานขนาดนั้น มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นก็แล้วกัน เพราะคนอย่างฉันไม่ชอบของเหลือเดนจากใคร เศร้ามากหรือจ๊ะ...คนดี ดูซี...หมดมาดราชาผู้สง่างาม...ไม่เอาไหน รู้สึกหรือยัง...อาการอกหักเป็นยังไง รู้ซึ้งแล้วใช่ไหม...ว่าการไม่เหลือใครมันทรมานแค่ไหน ความรู้สึกนี่ไงที่เธอยัดเยียดให้ฉันเจอ สมน้ำหน้า...นี่คือคำปลอบโยนจากคนเคยรัก
แสนแก้ว 12 ธ.ค. 2547 11:54 น. - ID 67397 
760
2
0
12 ธันวาคม 2547 12:32 น. - comment id 387104
เขียนได้สะใจดีค่ะ แวะมาอ่าน
12 ธันวาคม 2547 15:46 น. - comment id 387208
แวะมาทักทาย และทิ้งอะไร ๆ ไว้ให้อ่านเล่นอ่ะ => http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_63853.php
13 ธันวาคม 2547 10:51 น. - comment id 387634
บางครั้งก็อาจผิดพรั้ง ไม่ได้ตั้งใจที่จะทิ้ง ขอโทษนะ ขอโทษจริง ๆ ในบางสิ่งที่ผิดพรั้งมา อภัยกันนะ......แวะมาทักทายด้วยคน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
